“คุณเค้กชอบกินขนมพวกนี้ หรือว่าชอบคนให้กันแน่ครับ?”
“คะ?”
อีกครั้งที่เธอไม่รู้จะตอบยังไงออกไปดี ตาก็มองเขาเดินอ้อมเธอ ไปหาขนมบนโต๊ะ แล้วยกมันขึ้นด้วยใบหน้าดุนิดๆ
“ถ้าคุณเค้กชอบกินขนมแบบนี้ ผมจะซื้อให้สักคันรถก็ได้นะครับ เอาของดีๆ ราคาแพงๆ กว่านี้ด้วยซ้ำ ที่เขาให้มานี่ ก็ไม่ต้องกินหรอกครับ เอาไปให้คนอื่นกินแทน หรือไม่ก็โยนลงถังขยะไป แล้วก็บอกคนให้ไว้เลย ว่าไม่ต้องซื้อมาอีกครับ”
ถึงเขาจะส่งเสียงนุ่ม แต่เธอก็เห็นว่าเขาออกจะเผด็จการไปนิด และใจแคบไปหน่อย
“จะบอกได้ยังไงคะ? ในเมื่อเขาหวังดีและมีน้ำใจ”
“หวังดีหรือวังผลอื่นกันแน่ครับ? ถ้าคุณเค้กไม่บอกด้วยตัวเอง ผมบอกให้ได้นะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ เค้กจัดการเอง”
“ฝากจัดการให้เด็ดขาดด้วยนะครับ เพราะผมไม่ชอบให้ใครมายุ่ง หรือมาเกาะแกะกับผู้หญิงของผมครับ”
“คะ?”
“ผมหมายถึง คุณเค้กเป็นผู้ช่วยผมครับ ผมเลยไม่อยากให้ใครมายุ่งวุ่นวาย หรือต้องลำบากหอบหิ
