EP 22
1191 คำ
นัดดากรเดินเข้าห้องมา ยังไม่ทันได้นั่งด้วยซ้ำ รุ่งฤดีที่จ้องอยู่แล้ว ก็โทรเข้ามาถามเรื่องที่ท่านประธานเรียกคุยทันที เลยต้องให้เข้ามาหา แล้วบอกเรื่องตำแหน่งที่เพื่อนเฝ้ารอ
“จริงเหรอวะ?”
“ฉันจะโกหกทำไมล่ะแกก็”
“โอ๊ยๆๆ ฉันดีใจสุดเลยล่ะแก”
“ฉันก็เหมือนกัน ตอนฉันเข้าประชุมรอบต่อไป แกก็รีบหาคนที่จะมาเป็นเลขาฝ่ายแทนได้เลยนะ จะได้โอนงานให้ แล้วแกก็จะได้รีบมาช่วยฉัน งานจมเลยแกเอ๊ย ไหนจะต้องเตรียมเข้าประชุมอีก”
“ได้ๆ แล้วเลขาต้องคุณสมบัติแบบไหนล่ะคะบอส?”
“คุยตอนไปเข้าห้องน้ำได้มั้ยแก ฉันจะราดละ เสร็จก็จะได้กลับมาเตรียมตัวประชุม”
“ได้เลยค่ะบอส”
“บ้า อย่ามาเรียกแบบนี้นะ”
“ไม่เรียกได้ยังไง ก็แกเป็น Director แล้ว ตำแหน่งก็สูงกว่าฉันแล้ว จะมาเรียกแบบเดิมได้ยังไงล่ะ?”
“ฉันก็คนเดิมนี่ล่ะ แกก็รู้ดีนี่นา ว่าแต่หมายตาใครไว้ล่ะที่จะมาเป็นเลขา”
นัดดากรเดินเข้าไปในห้องน้ำ แล้วก็ฟังเพื่อนที่อยู่อีกห้องบอกไปด้วย เพราะมีเวลาเหลือน้อยจริงๆ พอเดินออกมากำลังจะคุยกันต่อ ก็เห็นยลรดีและเพื่อนเลขาฝ่ายขายเดินเข้ามาสองคน เลยยังไม่คุยต่อ
“ว่าไงคะคุณน้องเค้กคนสวย ได้ข่าวว่าได้เป็นไดในชั่วข้ามคืนเหรอคะ? ไปทำอะไรมาล่ะคะ? ท่านประธานคนใหม่ถึงได้ติดใจ จนโยนตำแหน่งให้แบบไม่รู้ว่าความสามารถติดลบ เพราะเรซูเม่ไม่ได้บอกว่าเคยเป็นไดมาก่อนนี่จ๊ะ แล้วจะรอดเหรอจ๊ะ ห๊าๆๆ”
ถึงอีกฝ่ายจะทำเป็นพูดเล่นและในเชิงหยอกเย้า แต่การหันไปหาเพื่อนแล้วหัวเราะใส่นี่ นัดดากรรู้ดีว่าไม่ได้เล่น แถมยังสบประมาทกันซึ่งๆ หน้าอีก เป็นอะไรที่ยอมไม่ได้
“อุ๊ย! เค้กก็ไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะพี่ นี่เค้กยังงงๆ อยู่เลยค่ะ ว่าท่านประธานเห็นอะไรในตัวเค้ก ถึงได้โปรโมตขึ้นแบบไม่ให้เค้กตั้งตัวเลยค่ะ”
“ไม่ได้ทำอะไรจริงเรอะ? มันต้องมีซัมติ้งบ้างล่ะค่ะคุณน้องขา ไม่งั้นจะได้ตำแหน่งมาเหมือนสามล้อถูกหวยได้ยังไงกันจ๊ะ ว่ามั้ยแก”
ยลรดีหันไปหาเพื่อน
“นั่นสิคะคุณน้องเค้กคนสวย บอกพี่มาซะดีๆ ว่าแอบเอาอะไรไปเสิร์ฟท่านประธานมาหรือเปล่าคะ? อย่าบอกนะว่าเอาเค้กสองก้อนนั้น หรือว่าเค้กปอนด์ใหญ่ๆ ตรงนั้นไปเสิร์ฟ?”
คนว่ามองช่วงบนแล้วไล่ลงไปหาช่วงล่างของไดเร็กเตอร์สาว แล้วปั้นหน้ายิ้มที่ขาดความจริงใจให้ ก่อนเอ่ยต่อ
“เพราะถ้าใช่ พี่จะได้รีบจัดบ้าง เผื่อจะท่านประธานจะโปรโมตให้เป็นจีเอ็มชั่วข้ามคืนไงค๊า ห๊าๆๆๆ”
มนุษย์ป้าอีกสามคนก็หัวเราะตามป้าเจ้าของวาทศิลป์ ที่กวนบาทาในความคิดไดเร็กเตอร์สาวไม่น้อย แต่ถ้าจะให้ตอบไปแรงๆ ไม่ใช่เวย์ของนักขายอย่างเธอ และคนพวกนี้มันต้องเจอแบบเล่นกลับนิ่มๆ แต่ให้จุกไปอีกนาน
“คุณพี่รดีขา บอกตรงๆ และดังๆ อีกรอบค่ะ ว่าน้องไม่ได้เอาอะไรไปเสิร์ฟทั้งนั้นล่ะค่ะ นี่ยังสงสัยอยู่นะคะ ว่าถ้าได้เอาเค้กที่พี่ว่าไปเสิร์ฟให้ ป่านนี้อาจจะได้ตำแหน่งจีเอ็มมานอนกอดแซงหน้าพี่ไปแล้วก็ได้นะคะ แต่ที่แนะมา เค้กก็ถือว่าไอเดียดี๊ดีนะคะ เดี๋ยวน้องจะเอาไปนอนคิดสักคืนก่อนค่ะ แล้วถ้าในวันสองวันนี้ น้องได้เลื่อนตำแหน่ง ก็ให้พี่รู้ไว้เลยนะคะ ว่าเป็นเพราะคำแนะนำของพี่แท้ๆ เลยค่ะ ขอบคุณนะคะคุณพี่ขา ขอตัวนะคะ น้องต้องรีบเข้าประชุมค่ะ พอดีท่านประธานสั่งให้ระดับ Head เข้าประชุมค่ะ ไปรุ่ง รีบไปเคลียร์งาน แล้วรีบหาคนมาทำงานแทนแกเร็วๆ แกจะได้กลับมาเป็นผู้จัดการช่วยงานฉันสักที ไปนะคะพี่ๆ ขา”
สองเพื่อนจับมือกันเดินกลั้นยิ้มออกจากห้องน้ำ พอตัวพ้นออกจากประตูเท่านั้น ก็หัวเราะเสียงดัง จนสามคนในห้องน้ำได้ยิน แล้วก็ทำหน้างงไปตามๆ กัน และไม่เข้าใจว่าพลาดตรงไหน ตกลงจะมาเหน็บให้สองคนนั้นเจ็บ หรือว่าตัวเองจะต้องมาเจ็บเองกันแน่
“แก๊! เมื่อกี๊มันดีย์ม้ากกกกก ว่าแต่อะไรเข้าสิงแกวะ บอกฉันมาซะดีๆ”
รุ่งฤดีหันไปหาเพื่อน ขณะเดินเข้าไปในห้องเพื่อน เพราะตั้งแต่เข้ามาทำงาน ยังไม่เคยเห็นเพื่อนกล้าเล่นงานพวกฝ่ายขายกลับสักครั้ง
“ไม่รู้เหมือนกันว่ะ รู้แต่ว่าหมั่นไส้จนทนไม่ได้ และต่อไปนี้ ฉันจะไม่ยอมให้พวกนั้นมาเล่นแรงๆ อีกต่อไปแล้ว ฉันจะจัดกลับให้เรียบ เพราะตำแหน่งฉันสูงกว่าพวกนั้นละ ฉันเบ่งได้ละ แกจำไว้นะว่าฉันคือ นิวเค้กเว้ย”
นัดดากรก็ตอบตัวเองไม่ได้เช่นกัน ว่าความกล้ามาจากไหน จะใช่เพราะได้ตำแหน่งใหญ่ขึ้น ได้ห้องงานส่วนตัว ได้เงินเดินเยอะขึ้นอย่างที่บอกเพื่อนไว้ หรือเพราะรู้สึกปลอดภัย
เมื่อได้อยู่ใกล้ๆ ผู้ชายที่เคยช่วยเธอจากวิกฤตอันย่ำแย่มาก่อนหรือเปล่า ก็ยังตอบไม่ได้เต็มปากนัก อีกอย่างเขาก็ไม่ได้บอก ว่าจำเธอได้สักนิด เธออาจจะคิดไปเองก็ได้
“อร๊าย แค่เริ่มต้นแกก็แรงเกินเบอร์ละ ดีๆ ฉันชอบ ต่อไปเราจะได้ไม่ถูกพวกนั้นเหน็บแนมหรือไม่ก็กดอีก ฉันไปทำงานก่อนนะ”
“เค ฝากสายด้วยนะ”
“ได้ค่ะบอส”
นัดดากรถลึงตาใส่เพื่อน แต่กลับได้รอยยิ้มและการโค้งคำนับจากเพื่อนตอบ ก่อนจะรีบออกจากห้องไป ส่วนตัวเองก็รีบคว้าไอแพด แล้วเปลี่ยนจากรองเท้าคัชชูส้นเรียบเป็นส้นสูงเล็กน้อย เดินเข้าห้องประชุม ก็เจอกับผู้จัดการและผู้ช่วยฝ่ายต่างๆ เดินมาถึงพอดี เลยยกมือไหว้ทุกคนด้วยท่าทีนอบน้อม เพราะอายุเยอะกว่าเธอทั้งนั้น
“ยินดีด้วยนะคะน้องเค้ก”
อรุณ ผู้ช่วยผู้จัดการฝ่าย House Keeeping หรือฝ่ายแม่บ้านและเป็นผู้หญิงคนที่สองในห้องเท่านั้น ทักทายด้วยท่าทียินดีจริงๆ หลังจากเห็นเมล์แล้ว
“ขอบคุณค่ะพี่รุณ”
“แบบนี้มันต้องเลี้ยงใหญ่แล้วค่ะน้องเค้ก เดี๋ยวพี่เป็นเจ้ามือเอง”
อรุณยิ้มให้ไดเร็กเตอร์สาวแสนสวย และน่ารัก น่ามอง น้ำเสียงก็หวานนุ่มหูมาก ไม่แปลกใจเลย ว่าทำไมๆ คนตรงหน้าถึงมีแต่ผู้ชายมารุมจีบ
- ผู้เขียน
