“คุณจะทำอะไร?”
“ก็ทำโทษคนไม่ฟังคำสั่งไงครับ สงสัยครั้งก่อนไม่เข็ด เลยท้าทายผมอีก”
“ปล่อยน๊า”
เพราะตัวนั้นดันนั่งอยู่บนตักเขาแล้ว แขนสองข้างของเขาก็โอบเอาไว้จนแน่น ไม่มีทางดิ้นหนีได้ ปากบางเลยร้องดังๆ มือบางก็ทุบแขนเขานับสิบๆ ครั้ง แต่ดันไม่ระคายผิวเขาเลยสักนิด
“ปล่อยคุณไปอวดขาให้ไอ้บ้านั่นดูเหรอครับ? ไม่มีทาง ของของผม ใครก็ดูไม่ได้”
“ฉันจะอวดอะไรหรือกับใครมันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย? ปล่อย! ไม่งั้นฉันจะร้องดังๆ นะ”
“ร้องไปก็ไม่มีใครได้ยินหรอกครับ ไม่รู้เหรอครับ ว่าเป็นห้องเก็บเสียง?”
“คุณต้องการอะไรกันแน่? ปล่อย ไม่งั้นฉันร้องจริงๆ นะ”
ต่อให้เขาจะขู่ว่าเป็นห้องเก็บเสียง เธอก็ไม่มีทางเชื่อ ในเมื่อไม่เคยได้ยินเจ้าของเก่าบอกเรื่องนี้เลย ปากบางเลยเตรียมจะร้อง
“อื๊ม อื๊ม อื๊ม...”
แต่เสียงดันถูกเขากลืนเสียงให้หายไปในเวลาอันรวดเร็ว ด้วยการเอาปากอุ่นๆ มาประกบปากบางเอาไว้ แล้วดูดดื่มอย่างดุดั
