เมียขายฝาก

ตอนที่ 3

“เธอก็รู้นี่ หนุ่มฝรั่งมันเจ้าชู้จะตาย แล้วยัยเพิร์ลก็ออกจะเจ้าเสน่ห์ ต่างคนต่างอยู่ไกล เธอไม่คิดบ้างหรือไง บางทีใจเขาอาจจะเปลี่ยนแปลง แล้วก็แปรเป็นอื่นก็ได้นะ ป้างตามสภาพแวดล้อม เหตุผลนะหรืออะไรน่ะ มันก็ไม่เท่า รักแท้แพ้ความใกล้ชิดหรอกนะ เธอเคยได้ยินคำนี้หรือเปล่า”

ปางภูครุ่นคิด จริงสินะ รักแท้แพ้ความใกล้ชิด ซึ่ง ปางภูแอบหวั่นๆในใจเช่นกัน

“พูดเรื่องนี้ขึ้นมา ทำให้เธอไม่สบายใจหรือเปล่าล่ะป้าง แต่ เจตนาของฉัน อยากให้เพื่อนต้องเตรียมทำใจเผื่อไว้บ้าง เวลาพลัดตก จากที่สูงจะได้ไม่เจ็บหนัก ไงล่ะ”

ในดวงตาที่แน่วแน่ของทิชากรบอกเช่นนั้น

“ขอบใจนะแซนดี้ แต่เรื่องนี้ขอให้เป็นโชคชะตา รับรองคนอย่างฉัน แข็งแกร่งแน่ ไม่อ่อนแอ แพ้ภัยง่ายหรอก”

มือเรียวบางของสาวร่างระหงอย่างหล่อน

ถูกเกี่ยวก้อยจับจูงด้วยแขนมือที่คร้ามของผู้ชายอกสามศอกที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนหนุ่ม

ตั้งแต่ได้ตอบรับเขาเป็นแฟน ใบฟางมีความเชื่อและสาวสวยลองคาดเดา

เอาจากจินตนาการบวกกับพฤติกรรมของเพื่อนสาวสนิทด้วยกัน บางคนซึ่งมีแฟนแล้ว การมีแฟนแล้วของหล่อน

ก็ยังดีกว่าที่เรียกว่ายังไม่มีผู้ชายมาเหลียวแล

หรืออัตคัดขาดแคลนเรื่องแฟน

และก็สามารถบ่งบอกได้ว่า หล่อนก็ไม่ได้น้อยหน้าคนอื่นหรอก ที่สามารถหาแฟนได้เป็นของตัวเองแล้ว

เมื่อก่อนรู้สึกอายเพื่อนสนิทในกลุ่มเหมือนกัน

ที่เมื่อก่อนเธอยังไม่มีแฟน ปิยารัตน์ เพื่อนซี้อีกคนของเธอที่สนิทกันมาตั้งแต่เรียนชั้นอนุบาล

มีแฟนตั้งแต่อายุสิบสอง กับแฟนหนุ่มซึ่งเป็นเพื่อนต่างโรงเรียน สุดท้ายทั้งคู่ก็ถูกจับแต่งงาน รวมทั้งเพื่อนสาวของเธอคนนี้

ปัจจุบันเป็นแม่คนไปแล้วตั้งแต่เรียนจากพาณิชย์แถมด้วยลูกชายวัยสามขวบกำลังน่ารัก ด้วยเหตุนี้จะว่าไป

ใบฟางพยายามหาเกราะป้องกันตัวเอง ที่หล่อนจะไม่ต้องตกเป็นข้อครหา แก่เพื่อนฝูงและในเครือญาติที่เธอสนิทด้วย

ซึ่งมักจะมีคำถามประจำเสมอว่า

เรียนมหาวิทยาลัยแล้วใกล้จะจบเมื่อไหร่จะมีแฟนซักที

ใบฟางเบื่อมากกับคำถามนี้

และดูเหมือนพี่ธีรคาม เขาเหมือนจะเป็นผู้ชายคนดังกล่าวที่หล่อนจับยึดเขาเอาไว้ในตอนนี้ เพื่อประชดคนในครอบครัว

ที่มักจะกล่าวหาว่าคนสวยอย่างใบฟาง ยังไม่มีแฟน ไม่สามารถหาแฟนกับเขาได้

แต่ทว่าในที่สุดพี่ธี” คนนี้ของเธอ ก็กลายเป็นแฟนตัวจริงไปจนได้ อย่างที่บอกเมื่อคราก่อน สมัยที่หล่อนยังเป็นเด็กสาวที่แสนไร้เดียงสา

ไม่เคยข้องเกี่ยวกับความรัก ไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้

พอมาถึงวัยช่วงหนึ่ง ก็ถูกผลักดันให้พบเจอ อาจจะเป็นเพราะเพื่อนในกลุ่มคอยกระเซ้าด้วย

และใบฟาง ก็ตอบคำถามนี้กับหัวใจของเธอว่า เป็นเพราะธรรมชาติของมนุษย์เรียกร้องด้วย

หัวใจที่มีเลือดมีเนื้อมีความฝันเพ้อหวานแหววจินตนาการ

ที่อยากได้รับการปกป้องคุ้มครองจากคนที่แข็งแรงกว่า

ยอมรับว่าความรักของเธอ ในขณะนี้อยู่ในช่วงหวานแหวว พี่ธีหนุ่มหล่อมาดผู้ดีคนนี้ของเธอ

กำลังเอ่ยถึงอนาคตโครงการที่ใฝ่ฝันไว้ทั้งสองคน

เพื่อจะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันเป็นส่วนตัว กับบ้านหนึ่งหลังเล็กๆ ไม่ต้องใหญ่โตมากนัก เป็นแบบทาวเฮ้าส์ชั้นเดียวก็ได้ กับรถยนต์หนึ่งคันยี่ห้อไหนก็ได้

คำมั่นสัญญาของเขานั้นทำให้เธอมีความสุขอย่างมาก

เหมือนน้ำเสียงนั้นยังกระซิบอยู่ที่หูข้างซ้ายตลอด

“ฟางจ้ะ พี่รักฟาง พี่รักฟางคนเดียว”

คำเอ่ยเช่นนี้พร่ำหวานอยู่ในหูของหล่อนตลอด เพียงเท่านี้ใบฟางก็ซึ้งใจในค่าของหล่อนที่มีความหมายต่อเขา ที่พี่ธีรคามให้เกียรติและเป็นสุภาพบุรุษ วันนี้ก็เช่นกันเพื่อตอบแทนและเพื่อชดเชยคำสัญญาที่ให้ไว้ แก่กันเมื่อคราวอาทิตย์ก่อน ที่เธอไม่สามารถปลีกตัวมาได้ เนื่องจากความจำเป็นที่ต้องอยู่เฝ้าไข้มารดา มาบัดนี้มารดาของหล่อนท่านออกจากโรงพยาบาลและกลับมาทำงานตามปกติ

ท่ามกลางความรู้สึกที่โล่งใจของทุกคนในครอบครัว แม้แต่หล่อน บิดาหรือน้องสาว รวมทั้งตัวใบฟาง ได้สลัดความกังวลห่วงใยทิ้งไปจากตัว

นอกจากสถานที่แห่งนี้ค่อนข้างดูหรู เพราะอยู่ใจกลางเมือง ที่สำคัญเป็นศูนย์การค้าที่มีความโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ที่สุดด้วย ระหว่างที่ทอดฝีเท้าเดินไปด้วยกัน

สาวสวยอย่างใบฟาง เป็นหญิงสาวที่มีเรือนร่างระหงงามและสะดุดตา ใบหน้ารูปไข่เรียวยาวรับกับดวงตาที่คม จมูกที่ไม่โด่งมากรวมทั้งริมฝีปากบางที่แสนอ่อนหวานได้รูปรวมทั้งความใสซื่อจากตัวตน

เพียงเท่านี้ใบฟางก็เด่นตามาก เนื่องด้วยชุดที่เธอเลือกสวม ไม่ได้ทำให้ธีรคามรู้สึกขายหน้าแต่เพียงนิด

เขารู้สึกพึงพอใจที่ได้เป็นเจ้าข้าวเจ้าของของหล่อน ยิ่งเพิ่มความหวงแหนระหว่างเคียงเดินไปด้วยกัน

ธีรคามรู้สึกว่าเขาโชคดี สาวน้อยนอกจากแสนสวยยังอ่อนหวานเดินเคียงข้าง

หล่อนยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่จับใจเขา เรียกว่าสวยซ่อนเสน่ห์ไว้ข้างใน ท่วงท่าการเดินและอิริยาบถบวกกับเครื่องแต่งกายซึ่งเป็นกระโปรงเนื้อผ้าแบบทันสมัยสีอ่อนหวานเข้ากับลูกไม้ถักทอสีขาว และมาดมั่นที่เธอมีอยู่ด้วย

วันนี้ไม่ใช่วันหยุดสุดสัปดาห์

แต่เป็นวันที่เธอทำงานตามปกติและเพิ่งเลิกจากงานเมื่อครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา

พี่ธีรคามเป็นคนไปรับเธอจากที่ทำงาน แล้วนัดชวนเธอไปเที่ยวที่ย่านศูนย์การค้าแห่งนี้

ผู้คนดูพลุกพล่าน เนื่องจากเป็นเวลาช่วงเย็นเลิกงาน ถือเป็นปกติ

อีกทั้งผู้โดยสารรถไฟฟ้า เมื่อลงจากสถานีบีทีเอสก็ก้าวมาสู่ทางเชื่อมซึ่งเป็นทางเดินทอดเข้าสู่ตัวของศูนย์การค้า ลูกค้าที่เห็นเป็นกลุ่มหนุ่มสาวทำงานในออฟฟิศเช่นเดียวกับหล่อน

วันนี้พี่ธีรคามบอกว่าเขามีเซอร์ไพรสซ์สำหรับเธอ

เอ่ยตั้งแต่เธอนั่งอยู่ในรถ ตอนที่

ยารัตน์ เพื่อนที่มีแฟน ลูกแล้วของใบฟาง ธนายุทธเขาขับมารับ แล้วก็ขับรถตรงดิ่งมาที่ศูนย์การค้าแห่งนี้

“ฟางจ้ะ เราเดินไปทางโน้นกันดีกว่านะ”

เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยดังใกล้ตัวสาวสวย

หล่อนพยักหน้าเบา ก้าวเดินไปพร้อมเขา

อย่างที่บอกใบฟางรู้สึกมีค่ายิ่ง สิ่งนี้เกิดความตื่นเต้นในใจ จนยากจะระงับใจได้

เมื่อเขาแสดงการเซอร์ไพรสซ์ให้หล่อนต่อหน้า ที่หน้าร้านจิวเวลลี่แห่งนี้ โดยธีรคามพาตัวเองเดินเข้าไปข้างในร้านก่อน

ดูเหมือนเขาจะก้าวเข้าไปในลักษณะคล่องแคล่ว เหมือนกับคุ้นเคยหรือสนิท

สนมกับเจ้าของร้านอย่างมากที่สุด

เจ้าของร้านเป็นชายหนุ่มเชื้อสายไทยจีน คะเนจากวัยนั้นคงอยู่ในราวๆสามสิบห้าพร้อมด้วยภรรยาร่างเล็กผิวขาวออกไปทางลักษณะหมวย

โดยธีรคามเข้ามา และเอ่ยแนะนำกับเธอ ว่านี่เจ้าของร้าน

ฝ่ายสามีนั้นเป็นเพื่อนสนิท เมื่อครั้งเรียนชั้นอนุบาลและประถมมาด้วยกัน ได้เข้ามาเปิดร้านจิวเวลลี่ที่ศูนย์การค้าชื่อดังแห่งนี้

เขาไม่ได้พาเธอเข้าไปแนะนำเพื่อนสนิทของเขา

ที่เป็นเจ้าของร้านด้วย เพราะว่าในช่วงนั้นกำลังยุ่งอยู่กับลูกค้าสองสามราย

ที่เหมือนกับนัดกันเข้ามาในจังหวะช่วงนั้นพอดี

แต่ธีรคามก็ตกลงสั่งแหวนเพชร

ในสิ่งที่เขาต้องการเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว

พอเดินไปทักทายเพื่อนสนิทกับภรรยาแค่สองสามคำเท่านั้น ก็เดินออกมา เพราะช่วงนี้ ถือว่าเป็นช่วงเวลาเป็นเงินเป็นทองของสามีภรรยาคู่นี้