2
1592 คำ
“ไม่!” เพชรน้ำหนึ่งเสียงแข็ง กิริยาของบิดาทำให้เธอเชิดหน้าขึ้นสูงอย่างมีทิฐิ
“แกอยากโดนฉันตีเหมือนตอนเด็กๆ ใช่ไหม ต้องเอาเลือดแกออกจากตัวถึงจะสำนึก ทำร้ายคนอื่นได้ไม่สะทกสะท้าน จิตใจแกทำด้วยอะไร” ไพฑูรย์เริ่มเสียงดังอีกครั้งเมื่อเห็นกิริยาของบุตรสาวคนโต
“คุณคะอย่านะคะ หนูหนึ่งหนีไปลูก” กรรัมภารีบเข้าห้ามปรามเมื่อเห็นไพฑูรย์ทำท่าจะคว้าอะไรสักอย่างมาตีบุตรสาว เพชรน้ำหนึ่งมองสีหน้าและแววตาของมารดาเลี้ยงและน้องสาวอย่างแค้นเคือง แต่ละคนทำดีเอาหน้าให้บิดาชื่นชม แต่จริงๆ แล้วร้ายกาจแทบไม่น่าเชื่อ เธอสะบัดหน้าหนีสีหน้าเยาะเย้ยของมารดาเลี้ยงและน้องสาว ก่อนจะกระชากรถออกมาจากบ้านในทันที
“กลับมาเดี๋ยวนี้นะ ยัยหนึ่งกลับมาเดี๋ยวนี้” เหนือสิ่งอื่นใดไพฑูรย์เป็นห่วงบุตรสาวกลัวจะเป็นอันตรายร้ายแรงเพราะเพชรน้ำหนึ่งขับรถเร็วเหลือเกิน
“ใจเย็นๆ นะคะคุณ ให้แกใจเย็นกว่านี้เดี๋ยวคงกลับมาเองเหมือนทุกๆ ครั้งนั่นแหละค่ะ” กรรัมภาเอ่ยปลอบใจสามี ก่อนจะยิ้มเยาะกับบุตรสาว แต่ในใจนั้นกลับคิดไปอีกทาง
แกไม่มีวันกลับมาอีกแล้วนังเพชรน้ำหนึ่ง!!!
“แม่บอกรักษ์แล้วใช่ไหมลูก ว่าอย่าไปคบหากับผู้หญิงคนนี้”
อารยาหน้ามืดจนเป็นลมหลายต่อหลายครั้งเมื่อรับรู้ว่าบุตรชายเจออะไรมาบ้าง นางไม่ชอบใจในตัวเพชรน้ำหนึ่งเพราะอีกฝ่ายมักแสดงกิริยามารยาทและการวางตัวที่ไม่เหมาะสม จะดีหน่อยก็บ้านรวย พ่อเป็นเจ้าของกิจการมากมายมีหน้ามีตาในสังคม แต่ผู้หญิงที่ดีมีคุณสมบัติเพียบพร้อมและร่ำรวยมีอีกเยอะ นางจึงไม่พึงใจในตัวแฟนสาวของบุตรชาย
“พ่อยัดเงินปิดข่าวทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ทำไมหนูหนึ่งถึงได้ทำขนาดนี้ ไม่น่าเชื่อ” คฑาถึงกับเข่าอ่อนเมื่อข่าวออกมาว่าบุตรชายคนเล็กของเขามั่วกับสาวประเภทสองจนติดโรคร้าย แถมสาวประเภทสองคนนั้นก็ออกมาสารภาพว่าเป็นโรคนี้จริงๆ ไม่ใช่ข่าวลือ แล้วไหนจะภาพหลุดที่ว่อนไปทั่วเน็ตอีก ที่ทำให้ทุกคนช็อกไปตามๆ กันก็คือคนที่จ้างวานให้เจ้าหล่อนมาตีสนิทกับ คุณารักษ์ก็คือเพชรน้ำหนึ่ง
“ผมเชื่อว่าหนึ่งไม่ได้ทำ ต้องมีอะไรเข้าใจผิดกันแน่ๆ ผมจะไปหาหนึ่ง” คุณารักษ์ร้อนใจเพราะกลัวแฟนสาวจะเข้าใจผิดเรื่องซาร่า หลายวันมานี้เขาโทรหาเพชรน้ำหนึ่งไม่ติดเอาเสียเลย โทรไปที่บ้านก็บอกว่าเพชรน้ำหนึ่งไม่อยู่ตลอด เขากินไม่ได้นอนไม่หลับ บิดามารดาพาหมอมาตรวจเขาก็ไม่อยากตรวจ เพราะกลัวคำตอบที่ได้รับ
“แกจะออกไปให้นักข่าวพวกนั้นรุมทึ้งแกหรือไง” คฑาพูดเตือนสติบุตรชาย
“รักษ์ยังเชื่ออีกเหรอว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ทำ ยัยซาร่าอะไรนั่นบอกว่าเพชรน้ำหนึ่งจ้างเธอมา ที่เขามาตีสนิทกับลูก มาสร้างเรื่องว่ายายป่วย บอกว่ากำลังเดือดร้อนเพราะเพชรน้ำหนึ่งนั่นแหละเป็นคนอยู่เบื้องหลังทั้งหมด มีสติหน่อยสิรักษ์ ไม่ใช่เอาแต่หูหนวกตาบอดอยู่แบบนี้”
อารยาสุดจะทนกับบุตรชายเมื่อเห็นอีกฝ่ายยังร้อนรนคิดจะไปหาผู้หญิงใจร้ายคนนั้นอีก
“ผมโทรหาซาร่าไม่ติด ผมอยากถามความจริงจากเธอ ผมไม่เชื่อ” คุณารักษ์ยังไม่เชื่อว่าเพชรน้ำหนึ่งจะอยู่เบื้องหลังทั้งหมด อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้ขี้หึงจนหน้ามืดและใจคอโหดร้ายอย่างที่ใครๆ ใส่ความแน่นอน แต่พูดไปในตอนนี้ก็คงจะไม่มีใครเชื่อ เขาเองยังเอาตัวไม่รอด ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงที่ชื่อซาร่าจะเป็นสาวประเภทสอง เขามองไม่ออกจริงๆ และเขาเองยังติดโรคร้าย เรื่องอย่างหลังดูร้ายแรงนักในความรู้สึกจนเขาไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป
“ลูกยังไม่ต้องออกไปจากบ้านในตอนนี้ รอให้ทุกอย่างเงียบก่อน แม่จะให้หมอมาตรวจอาการของลูก เราจะได้หาทางรักษา” อารยาเกลี้ยกล่อมบุตรชาย เพราะวันแรกที่เป็นข่าว คุณารักษ์อาละวาดจนบ้านเกือบพัง ใครก็เข้าหน้าไม่ติด
“ถ้าผมติดโรคนั้นจริงๆ ผมรักษาไม่หายแล้วละครับคุณแม่ ผมอยากตายให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย หนึ่งคงเกลียดที่ผมเป็นโรคร้าย ผมจะมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร” คุณารักษ์พูดอย่างท้อแท้ เขาผลุนผลันขึ้นห้องไปอย่างหดหู่ในหัวใจ
“รักษ์ ลูกอย่าคิดสั้นนะลูก” อารยาและคฑาร้องห้ามอย่างตกใจ
“ไม่หรอกครับคุณพ่อคุณแม่ ผมไม่ทำแบบนั้นหรอก แต่ผมขออยู่คนเดียวนะครับ” คุณารักษ์บอกบิดามารดา ในสมองว้าวุ่นไปหมด เขาอยากหนี้ไปจากเรื่องราววุ่นวายนี้เหลือเกิน ให้เรื่องราวทุกอย่างเงียบ เขาจะกลับมาหาแฟนสาวอีกครั้ง เพราะตอนนี้พวกผู้ใหญ่ยัดเงินเพื่อปิดข่าว เธอเองคงจะหลบอยู่บ้านออกไปไหนมาไหนไม่ได้เหมือนเขาเช่นกัน
“คุณคะ ลูกหายไปคะ”
อารยาบอกสามีอย่างร้อนใจเมื่อคุณารักษ์หายเงียบขึ้นห้องไป พอให้สาวใช้ไขกุญแจสำรองเข้าไปในห้องกลับไม่เจอบุตรชาย เจอแต่จดหมายที่บุตรชายทิ้งเอาไว้
“นี่จดหมายของคุณรักษ์ค่ะคุณผู้หญิง” จันทร์เหลือบไปเห็นจดหมายจึงหยิบมาให้เจ้านายทั้งสอง อารยารับมากำเอาไว้ไม่กล้าเปิดอ่าน
คฑารีบรับจดหมายจากมือภรรยาที่สั่นเทามาอ่านข้อความด้านใน
“รักษ์บอกว่าจะหนีไปอยู่ที่อื่นสักพัก คุณใจเย็นๆ ก่อนนะ”
“คุณผู้ชายคะ คุณผู้หญิงคะ แย่แล้วคะ แย่แล้ว” เสียงของแม่บ้านสูงวัยร้องเรียกอย่างตกใจทำให้สองสามีภรรยารีบลงไปดูโดยด่วน
“เกิดอะไรขึ้นป้าเจียง”
“คุณรักษ์คะ คุณรักษ์”
“คุณรักษ์ทำไม” อารยาถามเสียงสั่นอย่างห่วงใยบุตรชายสุดหัวใจ
คฑาเอื้อมไปรับโทรศัพท์ด้วยมืออันสั่นเทา แล้วหัวใจคนเป็นพ่อก็แทบแตกสลาย
“คุณยา ทำใจดีๆ เอาไว้นะ” คฑามองใบหน้าซีดเผือดของภรรยา
“ตารักษ์เป็นอะไรคะคุณ บอกฉันมาสิว่าตารักษ์เป็นอะไร”
“รักษ์ไปสบายแล้ว”
“ตารักษ์ ไม่นะ ไม่!!!” อารยาเป็นลมล้มพับลงไปในทันทีที่ได้รับรู้ว่าบุตรชายจากโลกนี้ไปแล้ว
“มันเกิดอะไรขึ้นครับแม่ยา คุณพ่อ”
เควินเอ่ยถามบิดาและมารดาเลี้ยง เขาเดินทางมาจากไร่อย่างเร่งด่วนเมื่อทราบข่าวว่าน้องชายต่างมารดาเสียชีวิตแล้ว ตำรวจพบศพของน้องชายไหม้เป็นตอตะโกในรถที่ขับออกจากบ้านไป แถมยังพบซากเอกสารที่กระเด็นออกมาจากรถ ตอนที่รถประสบอุบัติเหตุและระเบิด หลักฐานเหล่านั้นยืนยันว่าเป็น คุณารักษ์โดยที่ไม่ต้องพิสูจน์อะไรกันให้มากความอีก
“น้องจะขับรถไปหาลูกที่เชียงใหม่ ไปหลบอยู่สักพัก”
“ทำไมต้องหลบ นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นครับ” เควินไม่ได้ตามติดข่าวสารพวกบันเทิงหรือในวงสังคมไฮโซเพราะส่วนใหญ่จะยุ่งกับงานในไร่องุ่นที่ตัวเองสืบทอดจากผู้เป็นลุง
“เรื่องมันเกิดขึ้นเพราะผู้หญิงใจร้ายคนนั้น...”
อารยาพูดอย่างแค้นใจ น้ำตาไหลอาบแก้ม ก่อนจะเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้ลูกเลี้ยงฟัง แม้เควินจะไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่นางก็รักเหมือนลูกในไส้ เควินอายุห่างจากคุณารักษ์ถึงสิบปี เมื่อก่อนนางเป็นเพียงพี่เลี้ยงดูแลเควิน หลังจากที่คาร่ามารดาของเควินเสียชีวิตลง
เควินเองก็รักอารยาเหมือนแม่ตัวเองเพราะเลี้ยงดูกันมา จนคฑารับหล่อนเป็นภรรยา คงเดชพี่ชายของคฑาแต่งงานแต่ไม่มีลูกชาย จึงขอเควินไปเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมเพื่อสืบทอดกิจการไร่องุ่นที่เชียงใหม่ ซึ่งจริงๆ แล้วไร่องุ่นนั้นคฑาเองเสียสละให้พี่ชายเพราะตนเองชอบทำธุรกิจในเมืองมากว่าทำสวนทำไร่ เควินจึงเข้าไปดูแลกิจการไร่องุ่นหลังจากเรียนจบ
“ผู้หญิงคนนั้นใจร้ายมาก” เควินดวงตาลุกวาบ เขาจำผู้หญิงคนนั้นได้ ตอนนั้นแม่ยาขอร้องให้เขาช่วยกันหล่อนออกไปจากชีวิตคุณารักษ์ แต่เขาไม่อยากทำลายความรักของน้องชาย ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นจะทำกับน้องชายของเขาได้ถึงขนาดนี้
“ผมจะไม่ให้รักษ์ตายฟรีแน่นอนครับ แม่ยา” เควินกอดมารดาเลี้ยงเอาไว้แนบอก ฟังเสียงร้องไห้ของท่านอย่างเจ็บปวดใจ ส่วนบิดานิ่งเงียบไปแม้ไม่ฟูมฟายแต่เขารู้ว่าท่านกำลังเสียใจเป็นอันมาก...
โครม!!!
เสียงประตูที่เปิดออกอย่างรุนแรงพร้อมกับถังน้ำที่สาดเข้ามาโดนตัวทำให้เพชรน้ำหนึ่งสะดุ้งสุดตัว ตื่นจากการหลับใหลไม่ต้องปลุกให้เสียเวล่ำเวลา
“แค่กๆๆๆ”
เพชรน้ำหนึ่งสำลักน้ำ เธอลืมตาโพรงเจอกับแสงสว่างของดวงตะวันที่เล็ดลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้อง
- ผู้เขียน
