แมวขโมยปลาย่าง #2
1068 คำ
ฮึ่มฮึ่ม…บัวชมพูครางอยู่ในใจ เขาทำไมถึงได้ดูเป็นคนดีขนาดนี้นะ ดูสนิทกับน้ำขิงมากกว่าเธอเสียอีก
“ดูเหมือนเขาหวงคุณเลยนะครับ” ไมเคิลที่นั่งเงียบมานานเอ่ยขึ้นหลังจากที่เขามองดูทั้งสองคนต่อล้อต่อเถียงกันเหมือนคู่รักกัน
“อุ๊ย…อย่าเข้าใจผิดนะคะ เราสองคนเป็นคู่กัดกันมากกว่าค่ะ เราสองคนไม่ถูกกันค่ะ เขาชอบหาเรื่องฉันตลอดค่ะ เราเปลี่ยนเรื่องคุยกันดีกว่า อย่าไปพูดถึงอีตานั่นเลยค่ะ”
เสียงหัวเราะของทั้งสองดังไปถึงด้านใน ดัสตินที่กำลังเดินออกมารู้สึกหมั่นไส้ทั้งสองมาก ไม่รู้จะคุยอะไรกันนักหนา หรือเป็นเพราะทั้งสองคนเป็นม่ายเหมือนกันเลยเข้ากันได้ดี เหอะ…ให้ตายเถอะทำไมรู้สึกโมโหแบบนี้ก็ไม่รู้ นี่มันเรื่องตลกสิ้นดีที่เขามีความรู้สึกแบบนี้ ขนาดกับพราวฟ้าเขายังไม่เคยมีความรู้สึกหึงหวงแบบนี้กับเธอเลย
ดัสตินเดินมาจนถึงขอบสระ ชายหนุ่มอยู่ในชุดเสื้อยืดกับกางเกงว่ายน้ำ
บัวชมพูแอบมองเขาด้วยหางตา เขาทำเธอใจสั่น ผู้ชายบ้ามายืนอวดหุ่นอะไรอยู่ตรงนี้ คงคิดว่าตัวเองหุ่นดีมากละซิ ใจของเธอเต้นโครมครามเมื่อเห็นเขาถอดเสื้อวางไว้ที่เปลแล้วกระโดดลงสระไปด้วยท่วงท่าสง่างาม ตาบ้าเอ๊ยทำไมต้องมาอ่อยเราแบบนี้ด้วยนะ
“อาดัสตินคะ ว่ายมาทางนี้ค่ะ น้ำขิงอยู่ตรงนี้ค่ะ” น้ำขิงตื่นเต้น
กวักมือเรียกดัสติน ดัสตินพาน้ำขิงเล่นน้ำอย่างสนุกสนานจนค่ำบัวชมพูถึงได้พาน้ำขิงไปอาบน้ำ เพื่อจะได้ทานอาหารค่ำ หวังว่าเราคงไม่เจออีตาบ้านั่นอีกนะ คิดแล้วอารมณ์เสีย
บัวชมพูพาน้ำขิงลงไปทานอาหารด้านล่างในโรงแรมที่เธอพักอยู่ เพราะไม่อยากออกไปทานข้างนอก ขี้เกียจขับรถ พรุ่งนี้เธอต้องขับรถกลับกรุงเทพแต่เช้า
“อ้าว!… เจอกันอีกแล้วนะครับ โรงแรมน่าจะแคบไป เพราะเดินไปทางไหนก็เจอแต่คุณ” ดัสตินพูดออกมาอย่างยียวน เขาชอบเวลาที่ได้ประทะคารมกับเธอ สนุกดี
“คุณยังไม่กลับกรุงเทพอีกเหรอคะ” เราจะต้องใจเย็นไม่ไปต่อล้อต่อเถียงกับผู้ชายคนนี้
“ผมเล่นน้ำกับน้ำขิงเหนื่อย คงต้องค้างคืนที่นี่ พรุ่งนี้ค่อยกลับ คุณละกลับวันไหน” ดัสตินเลื่อนเก้าอี้นั่งตรงข้ามเธอ อย่างไม่ต้องรอให้เธอเชิญ
“แล้วทำไมคุณต้องมานั่งตรงนี้ด้วยคะ ฉันต้องการความเป็นส่วนตัวค่ะ น้ำขิงทานอะไรดีคะ นิ่มอยากทานอะไรสั่งเลยนะจ๊ะ”
“ค่ะคุณผู้หญิง”
“ผมอยากนั่งตรงนี้ ผมเหงาไม่อยากทานข้าวคนเดียว น้ำขิงคะ ขออานั่งด้วยคนนะคะ”
“ดีค่ะ น้ำขิงจะได้มีเพื่อนทานข้าวเยอะๆ นะคะคุณแม่ สงสารอาดัสตินค่ะ ให้อาดัสตินนั่งกับพวกเรานะคะ” บัวชมพูกัดฟันกรอด…มองค้อนไปที่ดัสตินทันที เธออยากข่วนหน้าผู้ชายตรงหน้าคนนี้นัก เล่นไปถามน้ำขิงแบบนี้ เด็กน้อยจะปฏิเสธได้ไง
“ก็ได้จ้ะ คุณจะทานอะไรสั่งเอาเองแล้วกันนะคะ เพราะฉันไม่รู้ว่าคุณอยากทานอะไร”
ดัสตินเห็นสายตาของนับดาวแล้ว เธอคงจะอยากจะด่าเขา แต่เพราะมีน้ำขิงอยู่ด้วย เธอเลยทำอะไรเขาไม่ได้มาก ตอนนี้เขาอารมณ์ดีเป็นพิเศษที่ได้ยั่วนับดาว
พอเห็นพนักงานเสิร์ฟทยอยนำอาหารออกมาวางบนโต๊ะ เขาถึงกับต้องตั้งสติ นี่อย่าบอกนะว่าจะกินทั้งหมดนี้ จะเอาไปยัดไว้ตรงไหนบ้างนะ ผู้หญิงบ้าอะไรทานอย่างกับชูชกอดอยาก เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็น ดูท่าทางการกินคงมีความสุขมากสินะ ก้มหน้าก้มตากิน อย่างกับกลัวเราแย่ง ดัสตินนั่งอยู่ตรงนี้นะครับ ช่วยสนใจผมหน่อยเถอะ!
……
หลังกลับมาจากหัวหินบัวชมพูก็ทำงานอย่างหนัก เพราะต้องการลบคำครหาและเธอได้ประกาศต่อที่ประชุมไปแล้ว ว่าจะทำให้บริษัทมียอดสั่งซื้อเพิ่มสิบเปอร์เซ็นต์ เธอต้องทำให้ได้ เธอพยายามหาคอนเน็กชั่นคู่ค้าใหม่ ติดต่อประสานงานเองโดยมีเตือนใจเป็นผู้ช่วยที่ดี
Rrr! Rrr!
“สวัสดีค่ะนับดาวค่ะ”
(นับดาว ผมเคนนะครับ คุณหายไปเลยตั้งแต่เจอคุณที่ห้าง ผมขอโทษนะครับที่ทำให้คุณโกรธวันนั้น ผมคิดถึงคุณมากนะครับ เมื่อไหร่เราจะได้เจอกันอีกครับ ผมจะบินไปทำงานที่ฮ่องกง คุณอยากไปกับผมไหมครับ)
“เอ่อ… ขอโทษนะคะคุณเคน ฉันคิดว่าเราไม่ควรเจอกันอีกค่ะ ฉันว่าเราจบกันไปเถอะค่ะ คุณยังหนุ่มแน่นยังต้องเจอผู้หญิงอีกเยอะ อย่ามายุ่งกับฉันอีกเลยนะคะ ถือว่าฉันขอร้องค่ะ”
(นับดาวทำไมคุณพูดกับเคนแบบนี้ล่ะครับ เคนรักนับดาวนะครับ)
เคนคิดว่านับดาวเล่นตัวเพื่อให้เขาเอาใจ เขาจึงพยายามพูดหวานกับเธอ จะสลัดเขาทิ้ง คงจะไปหาไอ้ดัสตินล่ะซิ เขาก็พูดไปอย่างนั้นแหละ เขามีแฟนอยู่แล้ว เพราะนับดาวเคยหลงเขามาก เขาขออะไรก็ได้หมด ตอนนี้เขาอยากได้คอนโดที่อยู่ใกล้ที่ทำงาน เขาจึงโทรหาเธอวันนี้
“ฉันวางสายเลยนะคะ แล้วฉันขอย้ำอีกรอบ เราจะไม่มีวันพบกันอีก ลาก่อนค่ะ”
(เดี๋ยวก่อนครับนับดาว ผมขอเจอคุณครั้งสุดท้ายได้ไหมครับ) เคนคิดว่าถ้านับดาวยอมมาเจอเขา แล้วเจอลูกอ้อนของเขาขี้คร้านจะคลานขึ้นเตียงกับเขา
“ไม่ค่ะ ฉันงานยุ่งแค่นี้นะคะ สวัสดีค่ะ”
ทำไมผมถึงจะไปหาคุณไม่ได้ เมื่อก่อนเขาเจอเธอทุกอาทิตย์ พรุ่งนี้เขาจะโผล่ไปหาเธอที่บริษัท เขาจะปล่อยให้เธอหลุดมือไม่ได้
- ผู้เขียน
