ดัสตินต้องมนต์ (บัวชมพู) #1 (NC)

1279 คำ

ดัสตินสบถออกมาอย่างหัวเสีย เพราะเขาเห็นเธอกรีดร้องราวกับถูกเชือด แถมน้ำตาของเธอยังไหลนองหน้า เขาสงสารเธอจับใจ ใครจะไปรู้ล่ะ ถ้ารู้เขาคงเบามือและค่อยเป็นค่อยไป ไม่ใจร้อนแบบนี้ แม่คุณทูนหัว คุณทำให้ผมจะกลายร่างเป็นไอ้บ้าหื่นกาม ดัสตินถอนตัวออกมาแล้วดึงเครื่องป้องกันออกทันที เพราะถุงยางคงไม่จำเป็นต้องใช้ เพราะเธอยังบริสุทธิ์เขาเห็นหยดเลือดของเธอบนที่นอนและถุงยางที่เขาพึ่งดึงออกมา ดัสตินต้องเริ่มเล้าโลมเธอใหม่เขาสงสารที่น้ำตาของเธอจไหลไม่หยุด เธอกรีดเล็บลงบนหลังของเขาจนเขาแสบหลังแต่มันก็คุ้มค่า เขาทำเธอเจ็บ ชายหนุ่มอ่อนโยนจนบัวชมพูเริ่มผ่อนคลายขยับตัวตาม “อ๊าาา… คุณคับแน่นเหลือเกินที่รัก ผมขยับแทบไม่ได้” “อืมม… ช่วยฉัน บัวทรมาน บัวอยากให้คุณรักบัวนะคะ บัวต้องการคุณ” เธอส่ายสะโพกไปมายิ่งทำให้ดัสตินรู้สึกถึงสวรรค์อยู่แค่เอื้อม แต่เขาจะเป็นนกกระจอกกินน้ำแบบนี้ไม่ได้ เขาต้องทำให้เธอมีความสุขก่อ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม