นิก
“บ้าเอ้ย!” ผมสบทออกมาหลังจากเตยหอมออกไปจากห้อง
จะไม่ให้ผมหงุดหงิดได้ยังไงวะ ปกติเธอก็ไม่ใช่คนที่จะชอบยุ่งเรื่องของผม อะไรที่ผมบอกว่าไม่ เธอก็มักจะไม่ อะไรที่ผมบอกว่าใช่ เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร จนพอผมบอกให้เธอกลับ ผมก็คิดว่าเธอจะยอมกลับไปง่ายๆเหมือนทุกครั้ง ไม่คิดว่าเธอจะหลอกผมแล้วแอบมาดูผมแบบนี้ แล้วสายตาของเธอ มันก็บ่งบอกอย่างดี ว่าเธอกำลังคิดว่าผมโรคจิต
ผมบอกตรงนี้เลยว่าผมไม่ได้โรคจิต ถ้าในฐานะธรรมดา ผมชอบรู้สึกดีกับอัญญาเป็นพิเศษ อยากรู้จักคบหาเธอ แต่ถ้าในฐานะศิลปินของอัญญา ผมก็เป็นแฟนคลับของเธอ ผมชื่นชอบผลงานของเธอทุกอย่าง และสิ่งที่ผมทำ มันก็ไม่ต่างจากการสนับสนุนงานของเธอ
ผมไม่ได้จะเอารูปของเธอมาทำอะไรไม่ดี เพราะไม่งั้นผมคงสั่งแค่เล่มเดียวแล้ว ผมไม่สั่งมาเป็นโหลแบบนี้หรอก แล้วที่ผมต้องสั่ง ก็ไม่เห็นแปลก จะให้ผมไปเดินซื้อหนังสือแบบเดียวกันเป็นสิบๆเล่มหรือไง อีกอย่างนิตยสารที่ผมสั
