เสร็จแจ๋ว

แมนทั้งแท่ง

"มะ ไม่ใช่ครับผมไม่ได้หมายถึงแบบนั้น แค่จะบอกว่าแจ๋วอาจยังไม่พร้อมที่จะมีสามี" แจ๋วเป็นของผมครับแม่ ของผม

"พร้อมบ่พร้อม แจ๋วจะเป็นคนบอกเองค่ะคุณชายบ่ต้องยุ่ง" ในหัวนั้นคิดหยั่งอยู่ อย่าคิดเด้อว่าบ่รู้

"แต่ฉันเป็นสามีเธอนะ หรือต้องให้บอกมั้ยว่าผัว ฉันเป็นผัวเธอ ยุ่งได้ฉันมีสิทธิ์ยุ่งได้เต็มที" ชายกระซิบเขากัดฟันกรอดแจ๋วหน้าแดงเพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าพูดต่อหน้าแม่ของเขาถึงจะแค่กระซิบก็เถอะ

"ไม่บอกก็ไม่รู้นะคะว่าคุณชายอยากเป็นผัวแจ๋วใจขาด"

"ไม่ใช่ไม่อยาก แต่ฉันเป็นแล้วเป็นมาหลายคืนแล้วด้วย" ยัยเด็กบ้า มาถึงขนาดนี้แล้วจะไม่ยอมรับฉันหรือไง

"คุณชาย ปลาทอดกรอบไม่เผ็ดสำหรับคุณชายโดยเฉพาะเลยค่ะทางบ้านแจ๋วเขาเรียกว่าของเด็กน้อยอนุบาล เด็กน้อยกินได้" แจ๋วยักคิ้วชายกำหมัดแน่น

"เธอกำลังดูถูกฉันอยู่" ผมมองไปที่แจ๋วเธอเหยียดยิ้มเหมือนผู้ชนะ

"เปล่าค่ะ แจ๋วเห็นว่าคุณชายกินเผ็ดไม่ได้เลยทำมาให้ ถ้าคุณชายไม่ชอบนู้นค่ะ เผ็ดๆกล้ามั้ยค่ะกล้าบ่คุณชายขาาา"

"ทำไมฉันจะไม่กล้า" เจอฉันแน่ คืนนี้ฉันจะจัดการให้เธอสำหรับคุณชายใหญ่อย่างฉันไปเลยปากเก่งนักแบบนี้มันต้องจัดให้ถึงเช้า

"...." มองอีกแล้ว มีแต่มองอย่างเดียว นับมื้อคือคนบ้า หรือว่าในหัวเพิ่นกำลังคิดอีหยั่ง มีแผนเด้นิ แม่นคักๆคุณชายกำลังมีแผน ฝันไปโลดมื้อนี้ล่ะแจ๋วจะล็อกประตูอย่างแน่นหนาเลยจ้างให้คุณชายก็เข้ามาบ่ได๋ดอกฮ่าๆนอนฝันเอาโลดคุณชายขี้หื่น

"คิดอะไรอยู่แจ๋ว" แจ๋วชะงักเธอหันไปยิ้มให้คุณนายวิไล

"เปล่าคุณนาย" วางแผนหนีลูกชายคุณนายนั้นละค๊า จักเพิ่นไปอดยากมาแต่ไสผู้ชายอีหยั่งหื่นโพด

แจ๋วขมวดคิ้วเธอมาที่ผมที่กำลังตักพริกกินต่อหน้าเธอ ถึงจะรู้สึกเผ็ดก็เถอะจะให้เมียมาดูถูกเราไม่ได้เราไม่เด็กอนุบาลเราเป็นคุณชายที่แสนจะใหญ่โต

"ชายเอาน้ำหน่อยมั้ยลูก" วิไลพูดเธอมองชายที่มีเหงื่อพุดขึ้นตามใบหน้าคม ชายหันไปมองแจ๋วก่อนที่เขาจะพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

"ไม่ครับ ผมไม่เผ็ดเลยสักนิดดดด เดียว" เธอตายแน่แจ๋ว คืนนี้เธออย่าคิดนะว่าฉันรู้ไม่ทัน เธอกำลังคิดหาทางไม่ให้ฉันเข้าไปในห้องใช่มั้ยล่ะ เด็กอย่างเธอทำไมฉันจะอ่านเกมไม่ออก

"แต่หน้าลูกแดงมากเลยนะ"

"ไม่หรอกแม่มันก็แค่พริกแค่นี้จิ๊บๆ ผมแค่อยากจะบอกว่าผมโตแล้วไม่ใช่เด็กๆ"

หนึ่งชั่วโมงต่อมาคุณนายวิไลเดินมาหาชายที่กำลังดื่มน้ำเย็นในห้องครัวเธอกอดอกมองไปที่ลูกชายหัวแก้วหัวแหวน

"แล้วไปท้าแจ๋วทำไม รู้ว่ากินเผ็ดไม่ได้"

"ชายไม่ได้ท้า"

"ให้มันจริงก็แล้วกัน จริงสิใกล้จะวันเกิดเราแล้ววันนี้จะจัดที่ไหนโรงแรมหรือที่บ้านดี" คุณนายวิไลถามแต่ปกติชายก็มักจะงานที่บ้านสะส่วนใหญ่

"ที่บ้านครับ ผมหวังว่าครั้งนี้คุณแม่คงไม่พาสาวๆมาเต้นยั่วผมเหมือนคราวก่อนอีกนะครับ"

"ไม่ทำหรอก ตอนนี้แม่เปลี่ยนใจแล้ว แต่" ชายชะงัก

"แต่อะไรครับ หรือแม่จะจับผมไปแต่งงาน มัดมือชกไรงี้" คุณนายวิไลแอบยิ้มเมื่อเห็นท่าทางของชายที่ดูไม่พอใจ

"แต่ถ้าลูกมีแฟน หรือเมียอยู่แล้วแบบแอบแซ่บอะไรกันอย่างนี้ ก็ต้องรู้จักรับผิดชอบด้วยนะถ้าพ่อแม่เขารู้มันจะไม่ดีบ้านเราก็ออกจะรวยค่าสินสอดเท่าไรแม่ก็พร้อมจะไปขอให้ แอบๆมันไม่ค่อยดีเนอะเปิดเผยไปเลย โตๆกันแล้ว"

"ผม ผมยังไม่มีเมียครับ มะไม่มีจริงๆ" หรือว่าคุณแม่จะรู้เรื่องเรากับแจ๋วแล้ว แต่ก็ไม่น่าจะใช่

"จริงเหรอยังไม่มีจริงเหรอ มีบ้างเถอะชายแม่อยากอุ้มหลาน" คุณนายวิไลโน้มหน้าเข้าไปใกล้ ชายรีบหลบสายตา

"อะอุ้มหลานอะไรเพิ่งนอนด้วยกันไม่กี่คืนเอง เห้ย ไม่ใช่"

"อะไรนะนอน นอนกับใคร" ลนลานใหญ่เลยนะเนี่ย

"ไม่ใช่ครับผมจะมีได้ไงละครับแม่ ถ้ามีแม่ก็เห็นแล้ว" เกือบไปว่าแต่เราไม่ได้ป้องกันนิ แบบนี้แจ๋วก็มีสิทธิ์ท้องนะสิแน่นอนอยู่เราออกจะแข็งแรง

"งั้นก็ดี แม่ขอตัวขึ้นไปนอนก่อนแล้วกัน" ชายพยักหน้าให้คุณนายก่อนที่เขาจะแอบเดินออกมาด้านหลังห้องครัวสายตาของเขามองไปที่แจ๋ว ที่กำลังนั่งล้านจาน

"...." ฝีมือการทำอาหารก็อร่อย ทำงานบ้านก็เก่ง แถมปากเก่งสะด้วย ฉันควรทำอย่างไงเพื่อให้เธอเลิกอวดดีกับฉัน ทำตัวให้สมกับเป็นเมียคุณชายอย่างฉันนะแจ๋ว

"มองหยั่งค่ะคุณชายบ่เคยเห็นคนล้านจานติ" คิดว่าข่อยบ่ฮู้ติว่าเพิ่นแอบเบิ่งคัดขนาดเด้อ

"ใคร ใครว่าฉันมองเธอ ฉันมองนกมองต้นไม้ตั้งหาก" ปากแบบนี้มันน่าจูบสักสิบครั้ง ตีก้นสักสิบทีจะได้พูดผัวจ๋าให้น่าฮักหน่อยสักน้อย แจ๋วรีบหันหลังให้ผมก่อนที่เธอจะทำงานตัวเอง

ติ๊ดๆๆ ชายรีบล้วงมือเพื่อกดรับสายใครบางคน

"ว่าไง หญิงจะกลับมาแล้วเหรอ" ชายเดินเข้าไปในบ้านแจ๋วแอบมองตามเธอรีบหันไปถามป้าสอนที่กำลังเช็ดจานอยู่ที่โต๊ะ

"ป้าหญิงนี่ไผน้องคุณชายแม่นบ่"

"แม่นเพิ่นไปเรียนอยู่เมืองนอกสงสัยจะกลับมางานวันเกิดคุณชายอีกสองสามมื้อนี้ล่ะ"

"ห่ะวันเกิดคุณชาย" วันเกิดคุณชาย บ่เห็นจะเกี่ยวหยั่งกับข่อยเลย ข่อยกะแค่คนใช้มีหน้าที่ทำงาน

แจ๋วชะงักเมื่อภาพที่เธอมีอะไรกับชายพุดขึ้นมาในหัวทำให้เธอรีบสลัดมันออกแล้วทำงานต่อแต่ถึงอย่างนั้นแจ๋วก็ยังคงนึกถึงภาพที่เธอมีอะไรกับชายในห้องและบนรถ

"แจ๋วเป็นไข้ติคือหน้าแดง" ป้าสอนถามแจ๋ว แจ๋วไม่ตอบเธอเลือกที่จะเงียบหลังจากที่ทำงานล้างจานกวาดบ้านถูบ้านเสร็จแจ๋วที่กำลังจะกลับห้องก็ต้องชะงักเมื่อคุณนายวิไลเรียกเธอชะก่อน

"แจ๋วอย่าพึ่งไป มานี้ก่อน"

"มีหยั่งค่ะคุณนาย" โอ๊ยอยากไปอาบน้ำนอนแล้วเด้นิ

"เอานี้ไปฉันซื้อมาให้"

"ให้แจ๋วติค่ะ มันคือเป็นตาแพงแท้คุณนาย" แม่นหยั่งอีกเน้อคือยาบำรุงร่างกายแท้ ข่อยก็บ่ได๋ป่วยได๋ไข้คุณนายซื้อมาเฮ็ดหยั่ง

"ไม่แพงหรอก ฉันก็แค่เห็นว่าเธอทำงานหนักมาทั้งวันเลยอยากจะให้เอาไว้กินบำรุงร่างกาย ร่างกายจะได้แข็งแรงมันบำรุงเลือดด้วยนะ" หลานของฉันในท้องเธอจะได้แข็งแรงไงล่ะ ตาชายนะแข็งแรงออกกำลังทุกๆเข้าเย็นอยู่แล้วแต่เธอนะผอมแห้งไปนิดต้องบำรุงสักหน่อย

"บำรุงเลือดพร้อมติค่ะ ของดีเลยเด้นิขอบคุณหลายๆเด้อค๊าคุณนาย" ได้ของดีมาอีกแล้ว

"ว่าแต่ตาชายแมนทั้งแท่งมั้ย" คุณนายวิไลโน้มหน้าไปกระซิบถามแจ๋ว

"โอ๊ยแม่นทั้งแท่งเลยค่ะ แข็งและกะใหญ่สุดยอด" ตีปากข่อยได๋บ่ เว้าไปแล้ว เว้าออกไปแล้วหมดกันพังๆข่อยอยากมุดกระเบื้องหนี

"อะไรใหญ่ๆนะ" คุณนายวิไลแกล้งถามต่อ

"ลืมแล้วค่ะคุณนาย คุณชายนี่เบิ่งยากๆ" เบิ่งยากคัก มันบ่น้อยเลยโอ๊ยปวดหัว

"เหรอ งั้นก็ไม่เป็นไรไปอาบน้ำนอนได้แล้วไป"

"ค่ะคุณนาย" เกือบไปแล้ว ถ้าคุณนายฮู้ข่อยตายแน่

แจ๋วเดินกลับมาที่ห้องระหว่างทางก็คอยมองซ้ายมองขวาเพื่อหาคุณชายจอมแสบของเธอ ก่อนที่เธอจะมองไปขึ้นไปบนห้องเมื่อเห็นว่าไฟเปิดอยู่และที่สำคัญเธอเห็นเงาเขานั่งทำงานอยู่ในห้อง จึงรีบเปิดประตูเข้ามาในตัวเองแล้วรีบล็อกห้องอย่างรวดเร็ว

"คุณชายเข้ามาบ่ได๋ดอกค่ะฮ่าๆ" แจ๋วยกพวงกุญแจห้องสำรองของเธอที่เธอแอบไปเอามาจากป้าสอนก่อนจะโยนมันไปที่โต๊ะ แล้วรีบเอาขวดยาบำรุงร่างกายที่คุณนายวิไลให้มาไปเก็บไว้ในตู้ แจ๋วยิ้มดีใจที่วันนี้เธอจะได้นอนหลับสบายโดยที่ไม่มีใครกวน

"นอนหลับสายแท้ๆมื้อนี้บ่มีไผมากวนคุณชายกะเข้ามาบ่ได๋แจ๋วปลื้ม" แจ๋วตบมือเสียงก่อนที่เธอจะรีบถอนเสื้อผ้าออกเพื่อไปอาบน้ำแต่เธอคิดผิดภายในห้องนอนเล็กๆไม่ได้มีแค่เธอ แจ๋วที่ไม่เสื้อผ้าเธอโป๊เปลือยเดินเกินไปทั่วห้อง

กึก

"ไผว่ะคุ้นๆ" บ่แม่นดอกคุณชายกะอยู่ห้องเพิ่น เพิ่นจะมานั่งอยู่เตียงข่อยได๋จั๋งได๋ เฮ็ดงานหนักโพดเด้นิสมควรนอน

แจ๋วคิดก่อนที่เธอจะค่อยๆหันกลับไปมองดวงตาเล็กเบิกกว้างเมื่อคนที่นั่งอยู่บนเตียงเป็นชายที่เธอเข้าใจผิดคิดว่าเขาทำงานอยู่บนห้อง

"ไงยัยตัวแสบคืนนี้แหละ ฉันจะจัดการเธอ"