"เจ็บๆๆปล่อยมือ ปล่อยมือ" ฮ่วยผุู๋ได๋คืิอมาเฮ็ดจังซี
แจ๋วเหยียบไปที่เท้าของดาด้าเพื่อให้ดาด้ายอมปล่อยมือจากผมของเธอ แต่ทว่าดาด้าก็ไม่ยอมเธอยกมือขึ้นตบไปที่ใบหน้าของแจ๋วเต็มแรง
เพี๊ยะ แจ๋วชะงักเธอยกมือขึ้นลูบแก้มตัวเอง
"ป๊าดดด คือมาแก้แท้ข่อยบ่ทนแล้วเด้อตบหน้าข่อยแม่นบ่ ตบแม่นบ่" แจ๋วกัดฟันกรอด ดาด้าแสยะยิ้ม
"ทำไมอย่างแกจะทำอะไรฉันได้ห่ะ"
พลั๊วะ ดาด้าชะงักเธอรู้สึกเจ็บที่จมูกกำปั่นเล็กหนักๆชกไปที่จมูกสวย ดาด้ากรีดร้องเธอก้มลงมองเลือดกำเดาที่ติดมากับนิ้วสวย
"แก นี่แกชกฉันเหรอห่ะรู้มั้ยว่าฉันเป็นใครห่ะ นังคนรับใช้"
"โอ๊ยบ่ฮู๋ดอก ข่อยฮู๋แต่ว่าไผ๋เฮ็ดข่อย ข่อยกะสู้เป็นแน่จริงกะเข้ามาโลด" ป๊าดคนกำลังนอนแซ่บๆ
"ฉันจะบอกชายให้ไล่แกออก"
"โอ๊ยเชิญ ตามสบาย" ขี้ฟ้องคัก
"แกมันก็แค่คนใช้ พี่ชายเขาไม่ข้างคนอย่างแกหรอก" ดาด้าก้าวเข้าไปจะตบแจ๋วอีกครั้งแต่มันกับไม่ม่ายเพราะแจ๋วเองก็สู้ ชายที่ได้
