แต่หญิงสาวก็ดื้อเหลือเกิน และวิภัสแอบเหยียดริมฝีปากในความมืดอีกอย่างเคย เมื่อลงมาส่งหล่อนและยืนอยู่ใกล้พร้อมกับกวาดตามองสภาพความเป็นอยู่ของผู้คนในละแวกนี้ เขาอยากจะรั้งหรือยื้อหล่อนให้ไปที่ไหนต่อด้วยกัน แต่มณีรัชดาไม่ใช่คนที่กล่อมง่าย หล่อนรั้นและเด็ดเดี่ยว เขากลัวจะต้องผิดหวัง จึงได้ปล่อยเลยตามเลย และให้ตามใจของหล่อนไปก่อน สักระยะถ้าอะไรเข้าที่เข้าทาง สนิทสนมกับหล่อนมากเพียงพอ เขาจะให้หล่อนตามใจเขาบ้าง และเขาจะได้จัดการในสิ่งที่ตัวเองปรารถนา และคิดในใจเอาไว้ว่า คนอย่างมณีรัชดาหนีไม่พ้นเงื้อมมือเขาแน่ ฮึ ทำเป็นเก่งไปเหอะ อวดดีและปากดีนัก ในวันนั้นเขาอยากจะรู้นักว่าหล่อนจะรู้สึกอย่างไรกันหนอ เพราะต่อให้มีปีกบินก็ติดปีกหนีไม่ได้หรอกน่า ถ้าเขาจัดการสำเร็จ
“ผมห่วงคุณนะคุณณี ไม่อยากให้เดินคนเดียว มันอันตราย” เพราะหล่อนดูเหมือนจะปฏิเสธเขานั่นเอง แค่นั้นก่อนจะล่ำลาเป็นครั้งสุดท้ายเมื่อวิภัสหรือ
