และบนรถสองแถว มณีรัชดาถอนใจอย่างน้อยได้งานทำแล้ว ควรจะบอกให้พ่อแม่ทราบ ท่านจะได้ดีใจ หลังจากที่เดินหางานจนรองเท้าแทบจะสึกไปหลายคู่ แล้วค่อยกลับไปบอกภูวพลในตอนหลังนึกถึงท่าทีกริยาของคุณวิภัสที่ดูสุภาพและเอาใจหล่อนเมื่อรู้ว่ามณีรัชดาเป็นคนใจร้อน แค่รู้สึกพึงใจในมารยาทเขาเท่านั้นเอง หากหล่อนไม่ใช่ชอบสักหน่อย แต่ก็มีบางสิ่งบางอย่างที่เขาดูเป็นเป็นชายที่ลึกลับน่ากลัว..
นึกแล้ว แต่ไม่เป็นไรหรอกนะ เพราะอย่างน้อยเขาก็ช่วยให้หล่อนมีงานทำ หล่อนค่อนข้างพึงพอใจ อีกสองสามวันนัดให้มาทำงาน เพื่อพบคุณปันณชาที่จะดูแลหล่อน และเป็นเจ้าของบริษัท
ซึ่งหล่อนกำนามบัตรที่เขายื่นส่งให้อีกครั้งเพื่อพิจารณาชื่อของเขาวิภัสพร้อมเบอร์โทร.เอาไว้ยามเดือดร้อนที่หล่อนต้องการความช่วยเหลือ หล่อนจะโทร.
และเมื่อภูวพลนั้นไปที่บริษัทของเครือญาติซึ่งเป็นน้าชายของเขาและบริษัทที่สองของคุณลุงเพื่อไหว้วานฝากฝังให้มณีรัช
