“คุณวิภัส” หล่อนอุทานแล้วตกใจนิดหน่อย ที่รู้ว่าเป็นเขา ไม่แน่ใจว่าเขาตามหล่อนมาหรือเปล่า คงเป็นไปไม่ได้ เพราะหล่อนก็ทำงานของหล่อน สรุปแล้วเป็นเรื่องบังเอิญมากกว่า อีกทั้งหน้าตาของหล่อนนั้นเหมือนคนรู้สึกไม่สบาย ชายหนุ่มจึงถาม
“เป็นอะไรไปครับ รู้สึกว่าหน้าคุณดูหมองๆ”
เขาสังเกตถึงเพียงนั้น มณีรัชดาเริ่มจะรู้สึกตัว แล้ววิภัสพยายามแอบเลียบเคียงถามถึงเรื่องที่หล่อนไปทำธุระกลางวัน เพื่อให้มณีรัชดาตกใจเล่น
แต่เมื่อเห็นหน้าหล่อนแล้วไม่อยากถามตอนนี้ และมณีรัชดาปฏิเสธตามเคย
“เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร” จอมภูคิดแย้งในใจ รู้สึกว่าหล่อนจะโกหกเขาไม่มิดด้วยซ้ำ
“เปล่าอะไร ผมเห็นสีหน้าของคุณมุ่ยและเหมือนเบื่ออะไรบางอย่าง เครียดจากที่ทำงานมาใช่ไหมครับ” คำถามที่ดูนุ่มสุภาพและอ่อนโยน เริ่มทำให้มณีรัชดารู้สึกดขึ้นี และใจอ่อนลง แต่ก็ยังไม่ตอบเขา และรู้ว่าดูเหมือนสายตาของวิภัสจับจ้องหล่อนตลอดเ
