วันต่อมา
ณิชาเดินถือถาดอาหารเช้ามายังมุมสระว่ายน้ำของบ้านตามคำสั่งแม็กซ์เวลล์ เธอวางถาดอาหารลงโต๊ะแล้วมองไปยังเขาซึ่งกำลังว่ายน้ำอยู่ ไม่นานนักร่างหนาก็โผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ สองมือเสยผมเปียกปอนไปข้างหลัง ก่อนจะเบือนใบหน้ามาทางเธอในเวลาต่อมา
ท่อนบนเปลือยเปล่า แน่นขนัดไปด้วยมัดกล้ามเนื้อไร้ไขมันส่วนเกิน หยาดน้ำเกาะแพรวพราวช่วยเพิ่มเสน่ห์และดึงดูดเพศตรงข้ามได้ดีไม่น้อย เธอเผลอชื่นชมหุ่นอันเพอร์เฟกต์ของแม็กซ์เวลล์ในใจ ก่อนจะดึงสติตัวเองกลับคืน
"มากินข้าวสิ"
มาเฟียหนุ่มเดินขึ้นจากสระว่ายน้ำ หยิบเสื้อคลุมสีขาวมาสวมใส่แล้วหย่อนสะโพกลงนั่ง สิ่งแรกที่เขาหยิบไปก็คือ...กาแฟดำ
"แล้วของเธอล่ะ"
"ฉันยังไม่ค่อยหิว...อ๊ะ!" เธอร้องอุทานเสียงหลง เมื่อถูกเขารั้งเอวบางให้ลงมานั่งบนตัก "นะ...นายคิดจะทำอะไร"
"กินข้าว"
"บอกแล้วไงว่าไม่ค่อยหิว"
โครก~
ทันทีที่พูดจบ ท้องเจ้ากรรมก็ดันร้องโครกครากขึ้นมาอย่าง
