เช้าวันต่อมา
แสงแดดอ่อนๆ สาดส่องผ่านระเบียงห้องนอนเข้ามาตกกระทบกับร่างเปลือยเปล่าที่นอนหลับบนเตียง ณิชาส่งเสียงในลำคอเบาๆ ก่อนจะเปิดเปลือกตาออก ความรู้สึกเมื่อตื่นนอนขึ้นมาแล้วสัมผัสได้ก็คือความเจ็บตรงช่วงล่างและอาการครั่นเนื้อครั่นตัว
เธอฝืนความเจ็บปวดดึงศีรษะขึ้นจากหมอนใบใหญ่ นั่งพิงหัวเตียงด้วยความรู้สึกว่างเปล่า น้ำตาเริ่มไหลรินหยดลงผิวหน้าแก้มเพียงแค่นึกถึงเหตุการณ์แสนเลวร้ายเมื่อคืน
แกร๊ก
สายตาเบือนมองเสียงปลดล็อกประตูห้องน้ำ พบว่าเป็นแม็กซ์เวลล์ในสภาพพันผ้าขนหนูผืนเดียวรอบเอวสอบ ใบหน้าเขายังคงเรียบเฉยไร้อารมณ์เช่นเคย เธอกำผ้าห่มแน่นเพื่อระบายความรู้สึกแค้นใจ
"มองฉันด้วยสายตาแบบนั้น คงอยากเอาคืนฉันใจจะขาดล่ะสิ" มาเฟียหนุ่มพูดจากระแนะกระแหนใส่ณิชา นั่นยิ่งทำให้โทสะภายในใจหญิงสาวประทุรุนแรงขึ้นกว่าเดิม
ปึก!
เธอปาหมอนใบใหญ่หมายให้โดนหน้าแม็กซ์เวลล์ ทว่าเขากลับปัดออกอย่างรวดเร็ว
