ตอนนี้ฉันเดินเล่นบนหาด ลมเย็น ๆ ก็พัดมากระทบมาที่หน้าตลอดและกลิ่นทะเลตอนดึกนี่มันดีจริง ๆ นะ
เห้ออ... อยากมีชีวิตที่มีความสุขแบบคนอื่นเขาจัง แบบที่ไม่ต้องดิ้นรนหาเงินแบบฉัน
“ฮานะ”
ฉันเดิน ๆ อยู่ก็มีเสียงเสียงหนึ่งเรียกฉัน คุ้น ๆ นะเสียงนี้และพอฉันหันไปมอง...
“เสี่ยเฟย” เสี่ยเฟยเดินยิ้มมาทางฉัน
“มางานนี้กับเขาด้วยเหรอ” เสี่ยเดินประกบข้างฉันแล้วเดินไปพร้อมฉัน
“ทำไมจะมาไม่ได้ล่ะคะ”
“ก็นึกว่าไอ้ฟร๊องไม่ให้มา” พูดถึงเสี่ยฟร๊องอีกแล้ว อะไรกันของสองคนนี้ขนาดตัวไม่อยู่ยังต้องพูดถึง
“เสี่ยกับเสี่ยฟร๊องนี่มีปัญหาอะไรกันเหรอคะ” เสี่ยเฟยเงียบไปสักพัก แล้วหยุดเดินหันหน้าไปตรงทะเลแล้วนั่งลง ฉันก็หยุดตามแล้วก็มองเสี่ยเฟยที่มองไปทะเลอย่างตั้งอกตั้งใจ เขาก็มีมุมแบบนี้ด้วยแฮะ
“ทำไมเธอถึงมาทำงานแบบนี้ล่ะ” เอ้า... นี่เสี่ยไม่ฟังคำถามฉันเมื่อกี้เลยใช่ไหม
“เสี่ยยังไม่ตอบฉันเลยนะคะ” ฉันนั่งลงข้าง ๆ เสี
