เด็กเสี่ย - 6 ทำเหมือนหวง
1114 คำ
“คะ?” ฉันทำหน้าสงสัย
“เธอต้องไปกับฉัน” คำสั่งนั้นทำให้ฉันชะงัก จู่ๆ ขนก็ลุกซู่ไปทั้งตัว ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องให้ไปกับเขา
“แหมเสี่ยก็...” ฉันเดินไปลูบหน้าอกที่มีซิกซ์แพ็กแน่นเรียงรายสวยงามอย่างเย้ายวน
“ทำไมหรือเธอยังไม่เลิกกับเสี่ยนั่นของเธอ” หลังจากถามแล้วเสี่ยฟร๊องก็ส่งสายตาอำมหิตมาให้ฉัน
“อะ... เอ่อเปล่าค่ะ เสี่ยไปด้วยก็ดี”
“สี่ทุ่มฉันจะมารับ”
พูดจบเขาก็เดินออกไปจากห้อง ทำให้ฉันเริ่มคิดขึ้นมาได้ ตอนมีแค่เสี่ยกรฉันเป็นอิสระมาก จะไปไหนแค่บอก เสี่ยกรไม่เคยตามไปด้วยสักครั้ง
นี่ฉันคิดผิดรึเปล่านะที่จะเป็นเด็กเสี่ยฟร๊อง แต่ก็ช่างเถอะ ได้เงินให้แม่ได้อยู่สบายก็พอ
คิดถึงแม่จัง โทรหาดีกว่า ฉันไล่หาเบอร์แม่และกดโทรออกทันที
“ว่าไงลูก” แม่รับสาย
“คิดถึงจังเลยค่ะ เดี๋ยวฮ่นะโอนเงินให้นะห้าแสน”
“ทำไมรอบนี้ให้เยอะจังลูก” แม่ถามด้วยน้ำเสียงตกใจ
“รอบนี้เสี่ยเขาให้เยอะน่ะแม่”
“ฮานะลูก แม่เป็นห่วงแกนะ”
“ฮานะรู้ค่ะ ถ้าเก็บเงินได้มากพอแล้วฮานะจะกลับไปอยู่กับแม่นะคะ”
“ดีแล้วลูก”
“ไนท์บอกว่าแม่ไม่สบายเป็นยังไงบ้างคะ”
“ดีขึ้นแล้วลูก แม่แก่แล้วเจ็บป่วยเป็นเรื่องธรรมดา วางสายก่อนนะแม่ทำกับข้าวอยู่”
“จ้ะ คิดถึงแม่มากๆ นะ จุ๊บ”
น้ำตามันซึมทุกครั้งที่ได้คุยกับแม่ คิดถึงอยากกลับไปหาแม่มากๆ แต่ยังกลับไปไม่ได้
ระหว่างวันฉันก็นั่ง ๆ นอน ๆ เพราะงานการอะไรก็ไม่ได้ทำ ส่วนเสี่ยกรก็เงียบ ๆ คงจะอยู่กับคู่หมั้นเขาแหละ
ไอ้บักไนท์ก็ไม่รู้มันหายหัวไปไหนเงียบทั้งวัน แต่ไอ้น้องคนนี้ชอบนอนแบบข้ามวันข้ามคืน บางทีฉันก็แอบคิดนะว่าเวลามันนอนมันไม่ปวดขี้ปวดเยี่ยวบ้างเหรอ นอนแบบมาราธอนสุด ๆ
เวลา 22:00 น.
ฉันโทรชวนปิ่นไปเที่ยวแล้วและนางไม่เคยขัด ยิ่งบอกว่าเสี่ยฟร๊องจะไปด้วยนี่ยิ่งกระดี๊กระด๊าใหญ่ ตอนนี้เสี่ยฟร๊องมารอข้างล่างแล้ว แถมยังบอกว่าถ้าอีกห้านาทีฉันยังไปไม่ถึงรถ เขาจะไม่ให้ไป ได้ยินแบบนั้นอีฮานะนี้ก็วิ่งจนหอบเลยค่ะ
ภายในรถ...
ฉันหอบหายใจแรง ๆ ด้วยความเหนื่อยที่รีบวิ่งที่รถ
“เป็นไร” เสี่ยทำหน้าแปลกใจที่เห็นใบหน้าซีดเผือดของฉัน
“เสี่ยบอกให้เวลาห้านาที ฮานะก็รีบวิ่งมาสิคะ” ยังหอบไม่หายเลยตอนนี้ เหนื่อยสุดๆ หายใจแทบไม่ทัน
“แล้วทำไมแต่งตัวแบบนี้ ชุดสั้นขนาดนั้นจะไปอ่อยใครฮะ!!” เสี่ยทำหน้าไม่สบอารมณ์กับชุดที่ฉันใส่ แถมยังตวาดดังลั่นลานจอดรถ
“เสี่ย ฮานะก็แต่งแบบนี้ตั้งนานแล้วนะคะ”
“ไปเปลี่ยน”
“ไม่ค่ะ ฮานะไม่เปลี่ยน” ฉันหันหน้าหนีไม่ยอมเปบี่ยนชุดตามคำสั่ง
“หึ”
ไม่รู้จะโกรธอะไรขนาดนั้น ดูเหมือนจะเป็นผู้ชายที่เอาแต่ใจตัวเองสุดๆ เขาขับรถเร็วมากแถมเงียบตลอดทาง คงจะโกรธจริง ๆ
ณ คลับ
ที่นี่คลับเสี่ยฟร๊องนั่นแหละ เขาบอกว่าถ้าไปคลับก็ต้องมาที่นี่เท่านั้น พอมาถึงก็เห็นปิ่นรออยู่แล้ว
มาด้านในเสี่ยฟร๊องก็พาฉันและปิ่นไปนั่งโซนวีไอพี สาว ๆ นี่มองฉันกับปิ่นแบบอิจฉาตาร้อนมากๆ ไม่รู้จะโดนตบไหมเนี่ย
เราก็พากันดื่มไปจนพอเริ่มรู้สึกกรึ่ม ๆ แต่เสี่ยนี่สิไม่ยอมให้ฉันไปไหนเลย จับฉันไปนั่งตรงหว่างขาตัวเองแล้วก็เอามือกอดเอวไว้ เอาหน้ามาซุกไซร้แถว ๆ ต้นคอฉันตลอด ปิ่นนางก็มองแบบอิจฉา ละก็ชี้ให้ฉันดูพวกผู้หญิงที่มองฉันกับเสี่ยแล้วก็ซุบซิบกัน
“เสี่ยคะ ปล่อยฮานะก่อนค่ะ” ฉันพยายามดิ้นให้หลุดจากการกอดที่รัดแน่น
“แม่งเป็นเหี้ยไรวะ” อีกแล้ว เขาโมโหอีกแล้ว
ฉันถึงกับตกใจที่ถูกตวาดใส่อย่างไม่พอใจแบบนั้น ก่อนจะตั้งสติได้
“ก็ฮานะอยากเต้นแล้วอีกอย่างคนมองเต็มเลย”
“เธอควรจะดีใจด้วยซ้ำ รู้ไหมมีผู้หญิงกี่คนที่อยากให้ฉันทำแบบที่ทำกับเธอ”
“รู้ค่ะ”
“ถ้ารู้ก็อยู่นิ่งๆ”
“เสี่ยขา... ฮานะขอเต้นก่อนนะคะ” พอเห็นเสี่ยโมโหแบบนี้ฉันก็เอาลูกอ้อนเข้าสู่แล้วกัน
“ตามใจ” พูดจบแล้วเขาก็ลุกออกไปไหนไม่รู้ ทำเอาฉันกับปิ่นมองหน้ากันแบบงงๆ
“เอาแล้วไงแก”
“ก็ฉันอึดอัด ไม่ชอบให้มาทำแบบนี้แกก็รู้”
“ฉันว่าเสี่ยฟร๊องหวงแกมากเลยว่ะฮานะ ขนาดเพิ่งเจอกันนะเขาดูใส่ใจแกแปลกๆ หรือว่าเสี่ยจะจริงจัง”
“ไม่มีทาง! จะมาจริงจังได้ไงเพิ่งเจอกันแค่วันเดียว”
“เอาน่า ตามไปง้อหน่อยนั่นบ่อเงินบ่อทองของแกเชียวนะ”
“เออช่างเถอะปล่อยให้งอนไป เราไปเต้นกันดีกว่า”
ฉันจับมือปิ่นให้ลุกขึ้นเต้นด้วยกันอย่างไม่สนใจเสียฟร๊องเพราะไม่ได้คิดว่าเขาจะสนใจตัวเองขนาดนั้น
เวลาผ่านไปจนคลับใกล้ปิดก็ไร้วี่แววของเสี่ยฟร๊อง เขาไม่กลับมาที่โต๊ะเลยตั้งแต่ลุกออกไป นี่จะโกรธจริงจังเลยเหรอ ผู้ชายอะไรเอาแต่ใจชะมัด
“เสี่ยหายไปไหนแกโทรถามหน่อย ไม่งั้นฉันจะได้ไปส่ง”
“เออๆ”
ฉันพยักหน้าแล้วก็กดโทรศัพท์โทรหาเสี่ยฟร๊อง
(อื้มม อ๊าา ว่า)
“ฮานะกลับกับปิ่นนะคะเสี่ย”
(อื้มมม)
(เสี่ยขา อ๊าา)
เมื่อสายถูกตัดไปฉันก็อึ้งนิดๆ เพราะน้ำเสียงที่ได่ยินผ่านปลายสาย…แค่นี้ก็รู้ละว่าเสี่ยกำลังมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นอยู่
“ว่าไง”
“ปะกลับ เสี่ยเยกับชะนีอยู่”
“ซะงั้น” สุดท้ายก็เป็นปิ่นที่ไปส่งฉันที่ห้อง
คิดไว้แล้วว่าคนแบบเสี่ยฟร๊องไม่คิดจริงจังอะไรหรอก เขามองฉันเป็นแค่ของเล่นแก้เบื่อ ไม่แปลกที่จะหวงของเล่นชิ้นใหม่ ถ้ากลายเป็นของเก่าเมื่อไรก็คงจะถูกเขี่ยทิ้ง
- ผู้เขียน
