เด็กเสี่ย - 2
1105 คำ
เวลา 21:30 น. ฉันขี้เกียจขับรถไปคลับเลยให้ปิ่นมารับ วันนี้เราจะไปคลับ ff เห็นปิ่นชอบบ่นว่าเจ้าของคลับหล่อ คลับนี้เป็นคลับเพิ่งเปิดใหม่ด้วย
ภายในรถ...
“ฮานะ วันนี้มีข่าวจากวงในบอกว่าเจ้าของคลับจะไปด้วย” ฉันคิดไว้ไม่ผิด ทำไมปิ่นมันถึงจะให้ฉันมาให้ได้ อยากเจอเจ้าของคลับนี่เอง
“แล้วทำไม” ฉันถามแบบไม่ค่อยใส่ใจเท่าไร
“เขาชื่อ ฟร๊อง ชอบเลี้ยงเด็ก พ่อเขาเป็นมาเฟียด้วยนะบ้านรวยโคตร ๆ ได้เป็นผัวนี่คงจะสบายไปทั้งชาติ” ปิ่นนางค่อนข้าง้ห่อคนรวย แล้วก็ชอบมะโนแบบนี้แหละ
“รู้ดีจังนะ รวยขนาดนั้นเขาคงไม่สนใจเราหรอก เลิกเพ้อฝันได้แล้ว”
“ก็ไม่แน่นะคะ”
“ถึงแม้ต่อให้เขาสนใจยังไงวันหนึ่งเขาก็ต้องมีครอบครัวที่สมฐานะ คงไม่คิดเอาเด็กเสี่ยอย่างเราไปเป็นแม่ของลูกหรอก”
“ทำไมชอบพูดขัดความฝันฉันจังนะ” ปิ่นเบ้ปากใส่ฉันก่อนจะหันหน้าไปมองถนน
สิ่งที่ฉันพูดไปมันถูกทั้งหมดร้อยทั้งร้อยไม่มีใครอยากได้ผู้หญิงที่ขายตัวหากินไปทำพันธุ์หรอกใช่ไหมล่ะ ฉันเจียมตัวเองอยู่ตลอดเวลา
ณ คลับ
ปิ่นมันพาฉันมานั่งใกล้ ๆ โต๊ะเจ้าของร้านที่สุด อย่างกับรู้ล่วงหน้าว่าเขาจะมานั่งตรงนี้ วันนี้ผู้หญิงเยอะมาก คงจะมาดูเจ้าของคลับแน่ ๆ ผู้ชายคนนั้นคงจะฮ๊อตจริงๆ
“ไหนล่ะ เจ้าของคลับคนหล่อของแก” ฉันดื่มจนเกือบจะเมาอยู่แล้วแต่ยังไม่เห็นวี่แววเจ้าของร้านจะมาเลย
“ใจเย็นสิคะเพื่อน ^_^”
สักพัก DJ ก็เบาเสียงเพลงลง ก่อนที่จะทักทายทุกคนออกไมค์
“ขอเสียงกรี๊ดดัง ๆ ต้อนรับ เสี่ยฟร๊องเจ้าของคลับหน่อยคร้าบบบ” สิ้นสุดคำพูดของดีเจหนุ่ม สาว ๆ ในคลับก็พากันกรี๊ดลั่น แล้วดีเจก็เร่งเสียงเพลงเพิ่มความสนุกต่อ
“ฮานะ นั่นไงแกเดินมานู่น อร้าย... จะหล่ออะไรเบอร์นั้น”
เสียงผู้หญิงก็พากันกรี๊ดกร๊าดใหญ่ ปิ่นนี่ก็อีกคน ฉันกวาดสายตามองยังผู้ชายที่กำลังเดินไปยังโต๊ะสำหรับผู้บริหาร VIP โต๊ะจะอยู่สูง ๆ หน่อยทำให้มองเห็นเขาชัดมาก
สายตาฉันไปสะดุดกับผู้ชายที่กำลังเดินไปนั่งบนชั้นผู้บริหารระดับ VIP ใบหน้าหล่อคมคายของเขามันทำให้ฉันละสายตาไปไหนไม่ได้เลย เจ้าของคลับคนนี้หล่อจริง ๆ หล่อมากหล่อสมคำล่ำลือ
“เป็นไงล่ะหล่อไหม” ปิ่นหันมายักคิ้วให้ฉัน
“อื้ม หล่อ ฉันอยากเป็นเด็กเขาจัง” ฉันยิ้มร้าย ๆ ออกมา
ถึงแม้จะเตือนเพื่อนแล้วแต่พอได้มาเห็นมันก็อดใจไม่ไหวจริงๆ แค่เห็นครั้งแรกฉันก็หลงเสน่ห์เขาเข้าให้แล้วสิ
“งั้นแกกับฉันมาแข่งกันดีกว่า ว่าคืนนี้เสี่ยฟร๊องจะสนใจใคร” เวลาพวกเราชอบใครเหมือน ๆ กันก็จะเล่นกันแบบนี้ตลอด
“โอเคได้”
ฉันกับปิ่นต่างคนต่างก็ยกเหล้าเข้าปาก ดื่มจนมึนหัวได้ที่ เพลงก็สนุกเราทั้งคู่เดินขี้นไปบนเวทีที่อยู่ไม่สูงมากนัก เอาไว้ให้ลูกค้าขึ้นมาเต้นได้
ฉันและปิ่นก็เต้นแบบไม่มีใครยอมใคร นอกจากพวกเราแล้วยังมีผู้หญิงคนอื่น ๆ ด้วย สายตาของฉันเหลือบมองไปที่เสี่ยฟร๊อง ถ้าไม่เข้าข้างตัวเองเสี่ยฟร๊องมองฉันตาไม่กะพริบเลยตอนนี้ แถมจ้องนานมากด้วย พอเต้นจนเหนื่อยเราก็พากันกลับลงมาที่โต๊ะ ไม่นานก็มีผู้ชายมาชนแก้ว แต่มันก็เป็นเรื่องปกติ
“ฮานะ ฉันว่าเสี่ยฟร๊องมองมาทางเราว่ะ” ฉันหันไปมองที่โต๊ะเสี่ยฟร๊อง เขายกแก้วขึ้นทำท่าชนแก้วแล้วส่งยิ้มให้ฉัน
“Win!! เขาสนใจฉันค่ะ” ฉันมองปิ่นเพื่อนรักแล้วยิ้มอย่างผู้ชนะ
“ชิ!!” ปิ่นยกแก้วเหล้ากระดกเข้าปากทีเดียวหมดแก้ว ด้วยความเจ็บใจที่สวยสู้ฉันไม่ได้
เด็กเสิร์ฟ “พี่ครับ เสี่ยให้มาเชิญไปนั่งด้วยครับ”
จู่ ๆ เด็กเสิร์ฟของคลับก็เดินมาบอกฉันแล้วชี้นิ้วไปทาฝโซนวีไอพี ทำให้ฉันกับปิ่นมองหน้ากันแบบเลิ่กลั่ก ตอนแรกจะเล่น ๆ กัน แต่เสี่ยฟร๊องเขาเอาจริง คงจะเสือผู้หญิงไม่เบาแน่นอนผู้ชายคนนี้ มีเหรอที่พวกฉันจะปฏิเสธ
ไม่เด็ดขาดค่าา ฉันกับปิ่นเดินขึ้นไปยังโต๊ะ VIP พวกผู้หญิงที่นั่งอ่อยมาเป็นชั่วโมง ๆ ก็พากันมองพวกเราสองคนแบบอิจฉาตาร้อน
“สวัสดีค่ะเสี่ยฟร๊อง” ฉันนั่งลงข้าง ๆ เสี่ยฟร๊อง ปิ่นก็นั่งลงข้าง ๆ เพื่อนของเสี่ย เขาหล่อมากเช่นกัน
“รู้จักฉันด้วย?” เขาขมวดคิ้วอย่างแปลกใจด่อนจะถามต่อ “เธอชื่ออะไร?”
“ฮานะค่ะ” อะไรกันพอมานั่งด้วยแล้วไม่เห็นจะยิ้มให้ฉันเลย ทำหน้าตึงใส่ด้วยหรือว่ามองใกล้ๆ แล้วฉันไม่สวยเหรอ หรือยังไงกันนะ
“แล้วเสี่ยละคะ ปิ่นยังไม่รู้จักชื่อเสี่ยเลย” ปิ่นถามชื่อเสี่ยที่นั่งข้าง ๆ ตัวเองพร้อมกับยิ้มอ่อย
“ชื่อทันครับ”
“ปิ่นนะคะ”
“ครับ” ผู้ชายคนนี้ดูจะเป็นคนสุภาพมาก ๆ ต่างจากเสี่ยฟร๊อง
หลังจากแนะนำตัวเสร็จเราก็นั่งดื่มกันไปเรื่อย ๆ เสี่ยฟร๊องนั่งกอดเอวฉันตลอดเวลา แต่เขาก็ไม่ค่อยจะคุยอะไรกับฉันสักเท่าไร
จู่ๆ เสี่ยก็ยื่นหน้ามากระซิบมาที่หูฉัน พร้อมกับขบใบหูเบา ๆ “ขายไหม”
“ถูกใจ... ไปฟรีค่ะ” ฉันยิ้มยั่วยวน มันเป็นคำตอบกลับที่ท้าทายซึ่งในสายนี้ต่างรู้ความหมายกันดี
“หึ!! ดี ฉันชอบ” จู่ ๆ เสี่ยก็ดึงแขนฉันให้ลุกขึ้นตามเขาไปเฉยเลย
“ไปตอนนี้เลยเหรอคะเสี่ย?” ฉันทำหน้าสงสัย คือถามแล้วก็ไปเลยแค่นี้เหรอ ปุ๊บปั๊บจริงๆ แบบนี้แหละฉันชอบมาเร็วเคลมเร็วดี
“อื้ม... ไอ้ทัน กูไปเช็กของก่อนนะ” เขาหันมาบอกเพื่อนจากนั้นก็พาฉันไปไหนก็ไม่รู้
ฉันหันไปยิ้มร้าย ๆ ให้ปิ่นหนึ่งที ก่อนที่นางก็ทำหน้าใส่ ฉันก็ไม่ใช่คนดีอะไรเรื่องแบบนี้สำหรับฉันมันไม่ใช่เรื่องใหญ่
- ผู้เขียน
