ตอนที่ 10
ความสับสนในใจ
“เสร็จแล้ว ^^”
พลาสเตอร์อันสุดท้ายถูกติดลงตรงหางคิ้วของกอร์น เขาเหมือนมัมมี่เลยล่ะ รอดมาได้ก็ถือว่าอึดมากแล้วนะ นึกถึงภาพตอนที่มายลอร์ดประเคนหมัดเท้าใส่เขาแล้วฉันยังหวาดเสียวไม่หาย
แอ๊ด…
“อ๊ะ! กลับมาแล้วเหรอ ยินดีต้อนรับ ^^”
“ฉันออกไปไม่ถึงยี่สิบนาทีเองนะ แล้วที่สำคัญ…อย่ามาทำท่าเหมือนคุณภรรยาที่ตั้งหน้าตั้งตารอคุณสามีสุดที่รักกลับมาบ้านแบบนั้นสิ มันขนลุก -*-“
เห็นมั้ยล่ะ! ก็เพราะปากเขาเป็นแบบนี้ไง ฉันถึงไม่กล้าคิดอะไรที่มันเกินเลยเวลาเขาทำอะไรดีๆให้ T^T
“ได้เอกสารมาแล้วเหรอครับ”
“อืม เหลือก็แค่เซ็นโอนให้เท่านั้นแหละ ว่าแต่นายเหอะ เป็นยังไงบ้าง ไม่ตายแน่นะ -*-“
“ผมไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมากที่ท่านออร์คัสเป็นห่วง”
“จริงสิ…แล้ว ’หมอนั่น’ ติดต่อกลับมาบ้างหรือยัง”
“ล่าสุดดูเหมือนว่า…ข่าวลือเรื่องนั้นจะไม่ใช่พวกเขาทั้งสามครับ”
“งั้นเหรอ แสดงว่ายังมีคนอื่นที่คิด
