‘วรกาลคิดซะว่านอนกับน้องแก้มใสละกัน’ ฟากหนึ่งของสมองค้านว่า ‘น้องแก้มใสตัวเล็กนิดเดียว ไม่ใช่ นี่ไม่ใช้น้องแก้มใส ยังไงก็คิดไม่ได้ว่านี่คือน้องแก้มใส’ วรกาลยังสับสนในใจ ข่มตาให้หลับไม่ลงเสียที
‘ปลาโลมา ใช่ๆ ปลาโลมาตัวมันโต เหมาะกับนายนี่มากกว่าน้องแก้มใส’ บอกตัวเอง และข่มตาให้หลับลงอีกครั้ง ไม่วายพลิกซ้ายพลิกขวา จนที่นอนยวบตามแรงพลิกตัว ชายหนุ่มที่นอนข้างกายกลับหลับไม่รู้ไม่ชี้ เขาจะรู้มั้ย ว่าเธอรู้สึกอย่างไร เมื่อต้องมานอนข้างเขา หนุ่มหล่อมีเสน่ห์ไปทั้งตัวขนาดนี้
เมื่อหญิงสาวหลับไม่ลง พลิกกายจ้องมองหน้าหล่อ คมคาย มีหนวดเคราครึ้มขึ้นตามคาง ใบหน้าเนียนใสยิ่งกว่าผู้หญิง แพขนตางอนงามราวกับปัดมาสคาร่า ริมฝีปากหนาได้รูป เส้นผมดกดำราวกับเส้นไหม ทำให้เธอหลงใหลไปชั่วครู่
‘หลับอย่างสบายใจเลยนะยะ’ เธอจ้องหน้าคมในยามหลับใหลของชายหนุ่ม ‘แตะได้มั้ยเนี่ย แตะเบาๆ จะตื่นมั้ยเนี่ย’ เธอคิดในใจ
