“เออ ทีของแก ไว้ทีฉันบ้าง จะรู้สึก” เขาขบกรามแน่น กดวางสายอย่างไม่สบอารมณ์ ตำหนิเพื่อนที่ช่างยั่วโมโห ให้เขารู้สึกเป็นเดือดเป็นแค้น ไม่นะ ไม่ใช่ เขากำลังค้านตัวเองในหัวว่ากับความรู้สึก หึง และหวง อ้าวเอ๊ะ...ยังไม่ทันจะได้เป็นอะไรกัน เขาหึงเธอขนาดนี้เชียวหรือนี่
‘ไอ้วัฒน์แกคิดว่าแกเป็นต่อหรือวะ คนอย่างฉัน มีหรือจะยอมใคร ศึกนี้ไม่เว้นแม้แต่เพื่อน ฉันไม่ไว้หน้าหรอก’ กำปั้นหนาๆ กระแทกลงกับโต๊ะทำงานดังปัง ได้ยินแค่คนทุบภายในห้องทำงานส่วนตัว ว่าแล้วชายหนุ่ม ก็จัดการกดโทรศัพท์มือถืออีกเครื่อง พอสัญญาณติดและปลายสายกรอกเสียงหวานลอยเข้ามา
“จ๊ะจ๋าหรือจ๊ะ พี่ระพีเองนะ” เขากรอกเสียงหวานอ้อนสาวน้อย หลังจากที่ปลายสายส่งเสียงหวาน ท่าทางดีอกดีใจ ที่ได้ยินเสียงของชายหนุ่ม เขาห่างหายจากสาวน้อยหลายวัน ทว่าหล่อนก็ยังเป็นเด็กดี ว่าง่าย ไม่มารบกวนเขา รวมทั้งไม่ได้สร้างความรำคาญใจให้ แม้จะไม่ได้ติดต่อไปก็ตา
