“แนน...เป็นยังไงบ้าง ทำงานที่นี่เหนื่อยไหม?” เขาตั้งคำถาม
“ไม่ค่ะ...แนนชินแล้ว เป็นงานที่แนนทำได้ เพราะตอนที่...เอ้อ...ตอนที่คุณพ่อกับคุณแม่ยังอยู่แนนก็เคยเข้าไปช่วยเสิร์ฟในห้องอาหารของโรงแรม ว่าแต่คุณเถอะค่ะโคลวิซ...คุณยังพักอยู่ที่นี่อีกหลายวันเหรอคะ”
“ผมอาจจะพักอยู่สักเดือน ผมอยากพักผ่อนเพราะทำงานตลอดทั้งปีแทบไม่ได้ไปไหนเลย”
“ค่ะ”
ณชนกตอบรับด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ขณะที่โคลวิซทำสีหน้าเหมือนเขามีอะไรอยากจะพูดอีกมากมาย หากแต่เขาก็เข้าใจว่าพนักงานเสิร์ฟต้องรักษามารยาทในการไม่ทำตัวสนิทสนมกับแขกมากจนเกินไปและณชนกก็คงยังมีงานรออยู่อีกมาก
“เอ้อ...แนน...ถ้าอย่างนั้นผมจะกลับห้องพักนะครับ”
“ค่ะ...ขอบคุณมากนะคะ”
ณชนกยกมือไหว้อีกครั้งตามมารยาท เธอรู้ว่าโคลวิซคงอยากพูดคุยกับเธอมากกว่านี้แต่เขาก็ลุกขึ้นไปอย่างเสียมิได้ หญิงสาวหยิบสมุดที่สอดบิลล์คิดเงินไว้ด้านในและเมื่อเปิดออกก็ต้องตกใจเมื่อเห็นจำน
