“ครับ...คุณลีแอน”
เขารับคำและยืนอยู่ที่ตรงนั้นราวกับคำขอร้องของหญิงสาวคือคำสั่งของเจ้านายที่เขาติดตามมาด้วย ณชนกเดินเข้าไปในร้าน เธอมองไปด้านนอกก็ไม่เห็นวี่แววว่าเฮ็คเตอร์จะกลับมา เขาคงกำลังมีความสุขกับการพูดคุยโทรศัพท์กับผู้หญิงคนนั้น
“อุ๊ย!..เฮ็คเตอร์”
หญิงสาวเกือบหลุดอุทานเสียงดังเมื่อเอวบางถูกแขนแกร่งรั้งเข้าไปในอ้อมกอดของร่างสูงที่เธอไม่สังเกตเห็นเลยว่าเขาเดินตามมาตอนไหน เฮ็คเตอร์ดันร่างเล็กเข้าไปชิดเสาขนาดใหญ่ซึ่งตกแต่งด้วยซุ้มไม้และเป็นมุมของร้านที่เกือบจะลับตาคน
“เฮ็คเตอร์...ปล่อยนะคะ...ฉันจะไปห้องน้ำ”
“ไอ้ผู้ชายที่คุณพูดกับมันเป็นใคร”
ณชนกนิ่วหน้า ร่างเล็กถูกดันจนหลังติดเสาและรู้สึกเจ็บที่ไหล่บางเพราะถูกมือแกร่งของเขากดไว้แน่น
“ผู้ชาย...คุณพูดถึงใครกัน”
“ก็ไอ้ผู้ชายที่จับมือคุณเมื่อตอนเย็น ตอนคุณเลิกจากงานที่โรงแรม”
พอเขาพูดจบณชนกก็นึกออกในทันที เขาคงเห็นเธอพูดคุยกับโคลวิ
