บทที่10
หมอเซนต์คือหมอนรก
ลูกแพรว....
ฉันตื่นมาในห้องนอนของหมอเซนต์แต่มือของฉันถูกใส่กุญแจมือไว้กับเขา สภาพทั้งฉันและเขาเหมือนผ่านสนามรบมาทั้งคืน
"นี่คุณ!!!" ฉันลุกขึ้นเขย่าตัวเขาจนเขาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองหน้าฉัน
"อืออ"
"สายแล้วนะแล้วทำไมคุณใส่กุญแจมือฉันไว้แบบนี้ ฉันจะรีบกลับบ้าน!"
"คุณนอนดิ้นผมเลยต้องใส่กุญแจมือไว้-_-"
"ไร้สาระคุณรีบจัดการเลยฉันไม่อยากโดนป้าบ่นอีก!"
"ครับๆ รอสักครู่นะครับ"
กว่าจะหลุดพ้นจากอีตาบ้านี่ได้ต้องเสียตัวไปอีกสองรอบ ฉันกลับมาถึงบ้านป้าฉันก็รอเฉ่งฉันชุดใหญ่ ทั้งเรื่องมีแฟน ไม่กลับบ้าน ไหนจะเรื่องข่าวที่ออกมาอีก
"แพรวป้าถามจริงแพรวทำแบบนี้คิดไหมว่ามันจะมีผลตามมา คุณญารินเขาโกรธมากนะที่เราไปเดินเข้าออกที่ตึกSJ"
"แพรวไปหาแฟนผิดด้วยหรือคะ แฟนแพรวเป็นหนึ่งในผู้บริหารเลยนะ"
"แต่ก็ควรไว้หน้าคุณญารินบ้าง"
"แล้วสิ่งที่เขาทำกับแพรวล่ะคะ เขาเอางานของแพร
