“ฉันบอกให้เธอหยุดพูดไง...แล้วก็ฟัง!” ซันกล่าวเสียงดังอีกครั้ง
“…” ฉันหยุดพูดและฟังเขาตามที่เขาบอก
“ฉันรู้แล้ว...ฉันรู้ว่านาเดียยังคบกับไอ้เอพริลอยู่”
“หมายความว่าไง...ที่บอกว่ายังคบกับเอพริลอยู่”
“ก็เพราะก่อนที่นาเดียจะมาคบกับฉัน...นาเดียเคยคบกับเอพริลมาก่อน...แล้วฉันก็มารู้เมื่อเร็วๆนี้ว่าความจริงนาเดียยังคบกับมันทั้งๆที่คบกับฉันด้วย”
“นายรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่...”
“วันที่ฉันจูบเธอต่อหน้าพอร์ช...พอเธอวิ่งหนีฉันก็วิ่งตามเธอไป...แล้วก็บังเอิญเห็นนาเดียเข้ามาโวยวายใส่เอพริลว่าห้ามมาคบกับเธอ...ฉันขอโทษที่ฉันไม่เคยเอะใจที่จะฟังคำพูดของเธอเลย...ถ้าฉันเอะใจเรื่องที่เธอด่าฉัน ฉันคงไม่โง่แบบนี้...ฉันมันโง่อย่างที่เธอว่าจริงๆนั่นแหละ”ซันก้มหน้าก้มตาโทษตัวเอง
“นายคงจะแคร์นาเดียมากเลยสินะ...ไม่เป็นไรหรอกซันคนเรามันมีสิทธิ์พลาดกันได้คนที่ฉลาดมักเคยโง่มาก่อน...เหมือนนายไงโง่ก่อน...แล้วค่...”
“นี่.
