“ อะไรนะคะ อันดาต้องเลิกเรียนเลยเหรอคะ ” หญิงสาวถามขึ้นทันทีที่นายวิเชียรเอาข่าวมาบอกตอนเย็น เขาทำหน้าแหย “ ครับ ผมพยายามบอกนายหัวแล้วแต่แกไม่ยอม ” เธอส่ายหน้า “ ไม่ได้หรอกค่ะ หลังจากที่อันดาทำงานใช้หนี้หมด อันดาก็ต้องหาเลี้ยงตัวเอง อันดาไม่อยากทิ้งอนาคต ขออันดาคุยกับนายหัวได้ไหมคะ ให้เขาหักค่าแรงลงก็ได้ ” “ คุณอันดาเอาเบอร์โทรนายหัวไปดีไหมครับ ” “ อันดาไม่มีโทรศัพท์มือถือค่ะ นายหัวปาแตกพังไปตั้งแต่วันนั้น ” วิเชียรแอบถอนใจ “ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมบอกนายหัวให้นะครับ ” เขาโทรหานายหัวแต่ก็ติดต่อไม่ได้ คงยุ่งอยู่ วิเชียรรอจนกระทั่งเขากลับมาที่บ้านประมาณเกือบห้าทุ่ม เพื่อแจ้งข่าวที่อันดาต่อรองขอไปเรียน แน่นอนว่าระเบิดลงอย่างที่วิเชียรคิดไว้ไม่มีผิด “ มันคิดว่ามันเป็นใคร เป็นลูกหนี้