“ เดี๋ยวผมช่วยนะครับ คุณอันดา ” อันดาทำหน้าตกใจ
“ คุณรู้จักฉันด้วยเหรอคะ ” พิธานยิ้ม
“ รู้จักสิครับ ผมเคยเจอคุณที่งานศพของปราณ ผมชื่อพิธานเป็นน้องชายของหมอพิรัชเพื่อนสนิทพี่ปราบครับ ”
“ พิธาน หมดธุระแล้วก็รีบกลับนะ อย่าเสวนากับของต่ำ ๆ ให้มันนานนัก เดี๋ยวชีวิตจะตกต่ำไปด้วย ”
นายหัวปราบพูดแทรกขึ้น อันดารีบเดินลงมายังห้องเก็บของทำเป็นไม่สนใจ ทั้งที่เจ็บแปลบกับคำดูถูกของเขาเหลือเกิน เมื่อเก็บของเสร็จเธอก็รีบเดินไปที่รถจักรยานยนต์แล้วขี่ออกมาจากที่นั่นโดยเร็ว พิธานยิ้มอยู่คนเดียวแล้วแอบขับรถยนต์ตามเธอไปเงียบ ๆ
ปราบยืนมองทั้งสองขับรถออกไปจนลับสายตา เขาสบถออกมาคนเดียว
“ นังร่านเอ๊ย ! เห็นผู้ชายเป็นไม่ได้ นี่คงเล็งพิธานเป็นเหยื่อรายใหม่สินะ คันขนาดนี้สงสัยต้องซื้อซีม่าให้สักโหล ละครสุดๆ ตอแหลสุด ๆ ”
