“วันนี้พี่โตอยู่ดึกจังนะคะ” เธอเริ่มด้วยเสียงเบาๆ อย่างที่มองออกว่าพยายามหาเรื่องคุย
“อยู่แทนพวกไอ้แก่น แต่เรื่องนั้นช่างเถอะ สอง... หลบหน้าพี่อยู่หรือเปล่า”
เพลงรัมภาใจเต้นโครมคราม เบิกตามองหน้าคมคายอย่างตกใจ
“พะ...พี่โต”
“เรื่องซุบซิบนินทาพี่ไม่อยากรับรู้ แต่อยากรู้จากปากสองมากกว่า”
โตมรพูดเรื่อยๆ น้ำเสียงเรียบสม่ำเสมอโดยไม่บ่งอารมณ์ แต่ใจเขากำลังรุ่มร้อนขึ้น ท่าทางของแฟนสาวทำให้เขาคิด เขาหึง และอยากพูดอะไรแรงๆ ออกไปหากกลับพูดไม่ออก
“พี่โตคะ คือ...” เพลงรัมภารู้สึกละอายจนหน้าร้อนซ่านเสหลบตาคมที่มองอย่างพิจารณา ไม่รู้ว่าโตมรได้ยินอะไรมา การที่กันต์ธีร์ดื้อมารับเธอหลังเลิกงานคงมีคนเห็นและเอาไปพูด ทว่า...แบบนี้ก็คงดีเหมือนกัน
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นอีกครั้งอย่างตัดสินใจ
“เรา...เลิกกันเถอะค่ะ”
ฟ้าผ่าเปรี้ยงลงกลางหัวใจของโตมรทันที เขาเตรียมใจมาฟังคำกล่าวแก้ของเธอเต็มที่ ไม่ทันนึกว่าจะ
