Chapter 7 - ปล่อยใจ NC20++

3004 คำ

- 7 - "ฉันไม่ไหวแล้ว" เสียงเข้มของคนตัวโตเอ่ยที่ข้างแก้มของฉันพร้อมกับระดมจูบอยู่ไม่ห่าง ซึ่งฉันเองได้แต่เบี่ยงใบหน้าออก "พี่คะเวลคะ ทำไมดื้อแบบนี้เนี่ย" ฉันล่ะอยากจะหยิกแก้มเขาซะจริง คนอะไรหน้ามึนชะมัด "ดื้อก็ผัวเธอนะ" "พี่เวล! อื้อ!" คนตรงหน้ากดริมฝีปากลงอย่างหนักหน่วงก่อนจะดันให้ร่างฉันนอนราบลงกับเตียงโดยมีร่างของเขาตามทาบทับ มือร้ายจัดการปลดกระดุมเสื้อนอนของฉันออกไปให้พ้นทางทำให้ตอนนี้ร่างกายของฉันเปลือยเปล่าไม่มีเนื้อผ้าเพียงชิ้นเดียวหลงเหลืออยู่ "อืมมม" เสียงครางต้ำของร่างสูงเอ่ยคลอออกมาบ่งบอกว่าเขาพึงพอใจอย่างมากซึ่งในตอนนี้ฉันกำลังตกหลุมพรางอย่างจัง สติของฉันพร่าเรือนจากรสชาติขมของแอลกอฮอล์และควันบุหรี่จากโพรงปากของเขาทำให้ฉันมึนตึงเมื่อได้รับสัมผัสหวามสวาทนั้น ร่างสูงจัดการจับแยกขาเรียวของฉันให้แยกออกกว้างก่อนจะไล้ต่ำสัมผัสกับจุดซ่อนเร้น ฉันเกร็งกระตุกเมื่อนิ้วร้ายกวาดไล้ท

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม