บ้านหลังนี้เป็นบ้านที่แยกออกมาจากพื้นที่ของคฤหาสน์หลังใหญ่ของพ่อแม่เขา
" ฉันไม่อนุญาตให้เธอพาผู้ชายคนอื่นเข้ามาในบ้านของฉัน " เขาชี้หน้าเสียงดุใส่ฉันราวกับฉันเป็นสิ่งที่หน้ารังเกียจ
" ปัญญาอ่อน " ฉันสบถด่าเขาเบาๆและมองไปทางอื่น
" มาร์คัสให้นอนกับฉัน ส่วนเธอนอนอีกห้องไป และก็พยายามอย่าออกมาจากห้องมากนักนะ เพราะฉันไม่มีความสุขทุกครั้งที่เห็นเธอ " เขาพูดขึ้นอย่างมองไปรอบๆบ้านหลังที่เพิ่งจะสร้างเสร็จไม่นาน เพราะทุกอย่างมันใหม่เอี่ยมและเป็นโทนสีขาวสะอาดตา
และมองมาที่ฉันอย่างรกหูรกตา
ซึ่งฉันจำต้องกำหมัดแน่นและทนรับคำพูดเสียดสีและกระแทกแดกดันจากเขา จากแม่ จากครอบครัวทั้งหมดของเขา
ฉันไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่า ตัวเองจะสามารถอดทนได้มากที่สุดแค่ไหน
เพราะการมาอยู่ที่นี่ ไม่ใช่แค่พวกเขาที่ไม่มีความสุข
ฉันเองก็โคตรเป็นทุกข์ไม่ต่างกัน เพียงแต่พูดหรือบอกใครไม่ได้เลย
" เข้าใจนะว่าเกลียดฉันมาก" ฉันมองไปท
