บทที่ 39

1282 คำ

ไม่ได้นะคนึงหา เธออย่าลืมว่าเธอมาที่นี่เพราะอะไร ..คนึงหาได้แต่พร่ำบอกตัวเองว่าห้ามถอย ต้องเดินหน้าต่อไป ไม่ว่าข้างหน้าจะมีขวากหนามเธอจะหยุดอยู่แค่นี้ไม่ได้ "เที่ยงแล้ว คุณลูกหว้าจะไปทานข้าวที่ไหนคะ" เธอหาโอกาสมาคุยกับลูกหว้าอีกครั้ง ช่วงเวลาใกล้เที่ยง "วันนี้ลูกหว้ามีนัดค่ะ จะไปทานข้าวกับคุณแม่" "ไปทานข้าวกับคุณแม่เหรอคะ คุณแม่ของคุณลูกหว้าใช่ไหมคะ" "ใช่ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ" ลูกหว้าถามกลับบ้าง เพราะดูเหมือนคนึงหาจะสนใจ เรื่องของเธอมากเกินไปแล้ว "คนึงบอกตามตรงนะคะ ว่าคนึงมาทำงานที่นี่ยังไม่ถึงเดือน ก็เลยไม่ค่อยมีเพื่อน" หญิงสาวมองต่ำลงไม่กล้าสบตาของคู่สนทนา แต่นี่มันก็คือเล่ห์เหลี่ยมของเธออีกอย่าง เพื่อไม่ให้คนที่กำลังคุยด้วยจับได้ "วันนี้ลูกหว้ามีนัดกับคุณแม่จริงๆ ค่ะ เอาไว้พรุ่งนี้ลูกหว้าจะทำตัวให้ว่างนะคะ" ลูกหว้าเป็นคนขี้ใจอ่อนแบบนี้เสมอ "ค่ะ" ถ้าลูกหว้าสังเกตดูดีๆ ตอนนี้นัย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม