บทที่ 8
976 คำ
ห้องประชุม..
"เธอรออยู่ตรงนี้ ห้ามเข้ามาในห้องประชุมเด็ดขาด" ดอกอ้อให้คนึงหามาช่วยยกน้ำ แต่ก็ไม่ให้เอาเข้าไปในห้องประชุม ถ้าไม่งั้นเรื่องวุ่นวายคงได้เกิดขึ้นอีกแน่
หญิงสาวก็ทำตามอย่างว่าง่าย ในขณะที่ยืนถือถาดน้ำรออยู่หน้าห้อง เธอก็คิดถึงเรื่องที่คุยกับเขาค้างไว้ เพราะเขาต้องรีบเข้าห้องประชุมก่อน
เขาจะกล้าซื้อบ้านซื้อคอนโดให้เราจริงเหรอ ไม่จริงมั้ง มันไม่ใช่ราคาน้อยๆ เลยนะ ยิ่งบ้านอยู่กรุงเทพฯ แล้วด้วย
แต่พอคิดถึงคำถามที่เขาถามมาก็เริ่มโมโห ..กล้าถามมาได้ยังไงผ่านผู้ชายมาแล้วกี่คน
"เมื่อไรคุณผู้ช่วยเลขาจะมาเอาน้ำเนี่ย รู้ไหมว่ามันหนัก" ยืนรอได้พักใหญ่เธอก็เริ่มปวดขา รวมทั้งต้องได้ถือน้ำที่เหลืออยู่อีก จะวางก็ไม่มีที่ให้วาง ถ้าจะเดินเอากลับไปไว้ในห้องเหมือนเดิม ก็กลัวจะโดนต่อว่าให้อีก
ที่ดอกอ้อยังไม่มาเอา เพราะมัวแจกจ่ายเอกสารในที่ประชุมช่วยเกตุแก้ว
เพล้ง!
"เสียงอะไร" ในห้องประชุมหันมามองที่ประตูพร้อมกันแบบไม่ได้นัดหมาย
"ผมไปดูเองครับ" ต้นสนอาสาจะออกไปดูว่ามันคือเสียงอะไร
"ไม่ต้องหรอกค่ะเดี๋ยวฉันไปเอง" ดอกอ้อเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าให้คนึงหายืนรออยู่หน้าห้องประชุม
"ทำอะไรของเธอ สร้างความวุ่นวายได้ไม่เว้นวัน!"
"ฉันขอโทษค่ะ ก็คุณไม่ออกมาเอาน้ำสักที"
"นี่เธอว่าให้ฉันเหรอ!" ดอกอ้อตะคอกเบาๆ พร้อมกับหันมองกลับเข้าไปในห้องกลัวว่าคนที่อยู่ด้านในจะได้ยิน
"เปล่าค่ะ"
"รีบเก็บเลยนะ" ดอกอ้อก็กัดปากกัดฟันสั่ง เพราะกลัวว่าความผิดจะมาถึงตัวเองไปด้วย
บ่ายวันเดียวกัน..
"นิ้วคุณไปโดนอะไรมาครับ" ต้นสนเห็นพลาสเตอร์ที่พันอยู่รอบนิ้ว ในขณะที่เธอกำลังอ่านเอกสารอยู่
"ไม่มีอะไรค่ะ" มันคือเศษแก้วที่บาดมือตอนคนึงหาเก็บเศษอยู่หน้าห้องประชุม แต่เธอก็ไม่ได้สนใจ สิ่งที่เธอสนใจคือเอกสารที่กำลังอ่านอยู่ในขณะนี้มากกว่า "นี่มันอะไรกันคะ" ใบหน้างามเงยขึ้นถามทั้งเจ้านายและลูกน้องที่นั่งอยู่ในห้องนั้น
"ก็ข้อตกลงและเงื่อนไข ที่เธอควรพึงกระทำตอนที่เป็นผู้หญิงของท่านไง" ต้นสนรีบตอบออกไป เพราะเอกสารนี้เขาเป็นคนร่างขึ้นมาเอง แต่คนที่สั่งก็คือเจ้านาย
"ผู้หญิงของท่าน?" คนึงหารีบวางเอกสารนั้นลง พวกเขาจะบ้าหรือไงเธอเป็นคนนะไม่ใช่สิ่งของ "ฉันขอตัวไปทำงานก่อนค่ะ" ไม่ด่าให้ก็บุญเท่าไรแล้ว
ทั้งสองได้แต่มองตามหลังไป เธอคนเมื่อเช้านี้หายไปไหนแล้ว เพราะเมื่อเช้าเธอยังยั่วยวนเขาอยู่เลย
"เธอเข้าไปทำอะไรในห้องของท่านประธาน" ออกมาถึงก็ถูกเลขาของท่านต่อว่าให้อีก เพราะเกตุแก้วและดอกอ้อไม่รู้ว่าคนที่ให้เธอเข้าไปก็คือเจ้าของห้องนั่นแหละ
"เข้าไปทำความสะอาดห้องน้ำมาค่ะ" ถ้าบอกว่าบอสของพวกเธอเรียกเข้าไปเดี๋ยวก็ถามว่าเรื่องอะไรอีก
"ทีหน้าทีหลังอย่าทำเกินหน้าที่เข้าใจไหม"
"ค่ะ" หญิงสาวตอบออกไปแบบไม่สบอารมณ์ เพราะยังนึกโมโหกับเอกสารที่เขาร่างขึ้นมาให้เธอเซ็นต์
วันต่อมา.. วันนี้เธอก็ยังมาทำงานตามปกติ
สัปดาห์หนึ่งมีประชุม 2-3 ครั้ง และถ้าวันไหนมีประชุมวันนั้นก็เริ่มวุ่นวาย แต่โชคดีที่วันนี้ไม่มี
"ไม่คิดจะทำงานช่วยกันเลยใช่ไหม" ในขณะที่หญิงสาวกำลังนั่งคิดอะไรอยู่ในห้องเครื่องดื่ม ก็ได้ยินเสียงคนพูดขึ้น
"คะ"
"เธอไม่คิดจะทำงานช่วยฉันเลยใช่ไหม"
"คุณให้ฉันอยู่ในห้องนี้ไม่ใช่เหรอคะ"
"ฉันให้อยู่เฉพาะวันที่มีประชุม"
"ขอโทษค่ะ ฉันไม่รู้" หญิงสาวรีบเดินตามหลังดอกอ้อออกมา จังหวะนั้นเขาซึ่งเป็นประธานบริษัทก็ออกมาจากห้องเช่นกัน แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจเธอเลย
"พร้อมรบคะ.."
"นึกว่าจะรออยู่ข้างล่าง"
"ทีแรกก็คิดว่าจะรอนั่นแหละค่ะ กลัวว่าคุณจะยังติดงานอยู่" ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาคล้องแขนของเขา เหมือนกับเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
พร้อมรบ..เธอเพิ่งรู้ว่านี่คือชื่อของเขา ใครตั้งชื่อให้ ช่างเหมาะสมกับเขาจริงๆ
"ตอนบ่ายผมถึงจะเข้ามานะคุณเกตุแก้ว" เขาหันมาสั่งเลขา โดยที่ไม่ได้ชายตามองคนที่ยืนอยู่แถวนั้นเลย
"ค่ะ"
เขาลงไปกับผู้หญิงคนนั้นได้ไม่นาน ก็โทรศัพท์ขึ้นมาแจ้งเลขาให้เอาของลงไปให้
"นี่เธอ..เอากระเป๋าลงไปให้ท่านประธานหน่อย" เกตุแก้วเดินเข้าไปหยิบกระเป๋าที่อยู่ในห้องแล้วส่งมันให้กับคนึงหา
"ค่ะ" หญิงสาวรับกระเป๋าแล้วรีบเดินมาที่ลิฟต์ ..ในขณะที่อยู่ในลิฟต์เธอก็อยากจะเปิดดูว่ามันคือกระเป๋าอะไร แต่ถ้าเปิดคงไม่ทันแน่
พอลิฟต์เปิดออกที่ชั้นล่าง หญิงสาวก็ถือกระเป๋าเดินออกมา
"เราต้องเอาไปให้เขาที่ไหนเนี่ย" ทันใดนั้นสายตาของเธอก็มองไปรถคันที่จอดอยู่ด้านหน้า "อยู่นั่นเอง"
ในขณะที่กำลังก้าวเดินไป..เท้าเรียวถึงกับหยุดชะงัก เมื่อมองเข้าไปในรถตู้คันหรู เห็นผู้หญิงวัยกลางคนที่นั่งอยู่ข้างท่านประธาน..
?ชะนีติดมันส์ @มัดหมี่
- ผู้เขียน
