(WARM TALK)
“รับสิฟีน รับสาย รับสายวอร์มสิวะ!”
“ไอ้เหี้ยเอ้ย!”
“กูจะฆ่าทิ้งแม่งให้หมดนี่เลยดีไหม ยืนทำเหี้ยอะไร ไม่เห็นคนออกไป สมองทำด้วยส้นตีนมั้งไอ้สัส เหี้ยเอ้ย!”
ปัง ปัง ปัง!
ยิงทิ้ง ยิงทิ้งแม่งให้หมด
“วอร์ม! ใจเย็น วอร์ม!..”
หมับ!
ผมหันปืนไปจ่อตรงหน้ามัม เพราะมัมดันมาโดนตัวผมตอนที่ผมกำลังสติแตก ตอนนี้พวกแม่บ้านและบอดี้การ์ดที่ยังเหลือชีวิตอยู่ถึงกับแตกตื่น
ไม่รู้ล่ะ ใครมาขวางผมยิงทิ้งแม่งหมด
แต่นี่แม่กูนะเว้ย กูจะฆ่าแม่ตัวเองเหรอวะ ถ้ากูฆ่าแม่ ป๊าได้ส่งกูเข้าโรงพยาบาลบ้าแน่ หรือบางทีอาจจะฆ่ากูเพราะแค้น
แม่งไม่คุ้มว่ะ แล้วนี่ก็แม่กู กูรักแม่กู
“นี่แม่นะวอร์ม ตั้งสติหน่อยได้ไหม” มัมมองหน้าผมทั้งน้ำตาแล้วดึงปืนออกจากมือของผม
“ฉิบหาย! เดี๋ยวจะฉิบหายแม่งให้หมด” ผมสบถด่าและนั่งลงกับพื้นขยี้ทึ้งที่หัวตัวเองแรง ๆ จากนั้นก็กดโทรหามอร์ฟีนซ้ำ ๆ แต่เธอไม่คิดจะรับสายผมสักครั้ง
ผมส่งข
