(WARM TALK)
“เพิ่งรู้ว่าเธอยิ้มเป็น” ผมกระซิบที่ข้างหูยัยมนุษย์น้ำแข็งผู้มีนิสัยประหลาด เพราะผมบังเอิญเห็นเธอยิ้มแล้วก็พูดคุยกับหลานชายผม ซึ่งเธอโคตรเหมือนคนปกติเวลาที่คุยกับหลานชายของผม
“…” แล้วสิ่งที่ผมได้กลับมาก็คือความเงียบ เธอพยายามดึงมือที่ผมกุมไว้ออก แต่ผมหมั่นไส้ก็เลยไม่ยอมปล่อย
ผมไม่ได้สนใจ ผมแค่หมั่นไส้
“มากันแล้ว มานั่งเร็วลูก” เป็นมัมผมที่ฉีกยิ้มกว้าง อะไรจะมีความสุขขนาดนั้น
“สวัสดีค่ะป๊า” ยัยมนุษย์น้ำแข็งสะบัดมือผมออกแล้วประนมมือไหว้ป๊าของผม จากนั้นผมจึงขยับเก้าอี้ให้เธอนั่ง
“ทานข้าวกัน” ป๊าของผมยิ้มรับจากนั้นเราทุกคนก็นั่งทานข้าวกัน ซึ่งวันนี้พวกพี่ ๆ ของผมมาครบทุกคน จะขาดก็แต่หลานบางคนที่ไม่ได้มา
“วอร์มตักอาหารให้เมียมั่งสิ” เป็นพี่ชายคนที่หนึ่งที่เอ่ยปาก พร้อมกับยิ้มให้มอร์ฟีน ซึ่งเธอยิ้มกลับตามมารยาท ไม่ได้ฉีกยิ้มกว้างเหมือนที่คุยกับหลานชายผม
“อะ กินเข้าไปเยอะ ๆ” ผ
