“ไอ้...” อังเดรชี้หน้าเพื่อนด้วยความเจ็บใจ แต่อีกฝ่ายกลับทำเป็นไม่สนใจ เพราะมีอย่างอื่นที่น่าสนใจกว่า
“อังเดร มึงว่าระหว่างมาดามกับนาย ใครจะเป็นรายต่อไป” ทั้งสองหนุ่มมองตามสุดที่รักที่กำลังเดินไปยังบุคคลทั้งสองที่กำลังอ่านหนังสือพิมพ์และจิบกาแฟกันอยู่
พรูว...! แค่กๆๆ และแล้วคนที่เป็นรายต่อไปก็คือมาดามเดียน่าที่เงยหน้าขึ้นมาจากแก้วกาแฟพอดีนั่นเอง ทำเอาเลโอนาร์ดที่นั่งตรงข้ามกันรีบเข้าไปช่วยด้วยความเป็นห่วงทันที
“ช้าๆ ครับมัม ค่อยๆ จิบ” เขายื่นแก้วน้ำให้อีกฝ่ายค่อยๆ จิบ เพื่อช่วยให้อาการดีขึ้น
“หม่ามี้เป็นยังไงบ้างคะ ไหวไหม” สุดที่รักเองก็รีบเข้ามาช่วยลูบหน้าลูบหลังด้วยความเป็นห่วง ทำให้เลโอนาร์ดได้เห็นเต็มตาด้วยอีกคน
“เฮ้ย!” เขาอุทานพร้อมกับก้าวถอยไปหลายก้าว ราวกับมันเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติที่เกิดขึ้น
“ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย ผีเข้ารึไงถึงได้แต่งตัวแบบนี้ออกมาเดินต่อหน้าสาธารณะชน กลับขึ้
