บทที่ 17 กลอนง้อคนแก่
“คงไม่ได้หรอก เพราะเขาไม่ว่างแล้ว” เสียงเข้มของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นมา เสียงคุ้นเคยทำให้โอบล้อมหันกลับไปมอง ก็พบว่าเจ้าของหัวใจมาถึงแล้ว แต่งานนี้เห็นทีงานจะเข้าเขาแน่เลย เพราะเพื่อนพี่หน้าบึ้งและเรียบนิ่งมาก
ดูหน้าของระพินทร์เหมือนกับพายุทอร์นาโด พร้อมจะทำลายล้างทุกสิ่งทุกอย่างให้พังพินาศ เพราะพิษรักแรงหึง
“อะไรคือไม่ว่างคะ” หญิงสาวสุดสวยอยากจะรู้ เมื่อเห็นผู้ชายมาใหม่ ช่างหล่อเข้มถูกใจเธอสุด ๆ
“ไม่ว่างก็คือไม่ว่าง หรืออีกอย่างนั่นคือ เขา เป็น เมีย ของ ผม เคนะ” ว่าแล้วก็จับจูงมือของโอบล้อมเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ไม่สนว่า หญิงสาวสุดสวยจะมีสีหน้าท่าทางแบบไหน
เพื่อน ๆ ของโอบล้อมต่างยักไหล่แล้วส่ายหน้า พร้อมกับสวดอภิธรรมศพให้กับเพื่อนรักอย่างพร้อมเพรียงกัน
‘ไปดีนะเว้ยไอ้ล้อม แล้วกูจะใส่บาตร กรวดน้ำไปให้มึงเอง รับรองกู
