บทที่ 2 คนฮอต

1694 คำ

บทที่ 2 คนฮอต ที่โรงเรียน สนามฟุตบอล “กรี๊ดดดด พี่ล้อมสุดหล่อ พี่ล้อมขา” “พี่ล้อมหล่อโฮกมากอะแกร” “กรี๊ดดด เท่มาก” สาว ๆ กรี๊ดสนั่นหวั่นไหว เมื่อนักฟุตบอลของโรงเรียนคนดังอย่าง โอบล้อมเตะฟุตบอลเข้าประตูอย่างสวยงาม หนุ่มน้อยหน้าใสเป็นนักเรียน ม. 6 หัวใจกระชุ่มกระชวยสุด ๆ เมื่อสาวนักเรียน ม . 4-5 และ ม.6 กรี๊ดกร๊าด โอบล้อมนั้นมีทักษะการเล่นฟุตบอลที่ดี การนำพาลูกฟุตบอลหลบหลีกฝ่ายตรงข้ามอย่างชาญฉลาด ยิ่งถูกใจบรรดาสาวและไม่สาวทั้งหลาย เสียงเชียร์จึงดังลั่นโรงเรียน หลังจากส่งงานชิ้นสุดท้ายจบ ทุกคนจึงโล่ง และชักชวนกันมาเตะฟุตบอล เพื่อผ่อนคลายกันหลังจากหนักหน่วงมาตลอดหนึ่งเดือนเต็ม และพรุ่งนี้จะมีการเล่นดนตรีให้กับเหล่าเพื่อน ๆ ดูกัน ก่อนจะจบจากโรงเรียนนี้ไป ดังนั้น วันนี้จึงไม่มีการเรียนการสอนแต่อย่างใด เพราะครูอาจารย์ต้องเร่งเอางานกับนักเรียนทั้งหลาย อย่างหน้าดำเคร่งเครียด เมื่อพวกเขาเตะเสร็จ ก็พากันเดินมานั่งริมขอบสนาม พร้อมกับโบกมือให้กับสาว ๆ ที่อยู่รายล้อมสนาม ทุกคนต่างก็กรี๊ดขึ้นมาอีกครั้ง “กรี๊ดดด” สวยน้อยทั้งหลาย ต่างก็จ้องนักฟุตบอลรูปหล่อตาเป็นมัน อยากเข้ามาใกล้ใจแทบขาด แต่บางคนก็ไม่กล้า เพราะมัวแต่เขิน แต่บางคน ที่มีความมั่น ก็ตรงดิ่งเดินเข้ามาหาหนุ่ม ๆ อย่างรวดเร็ว “แม่ง เสียงกรี๊ดของไอ้ล้อมนี่ดังทุกครั้งเลยว่ะ กูชักจะอิจมึงแล้วสิ” เหล่าเพื่อน ๆ ต่างก็เหล่โอบล้อมกันเป็นแถว “ไรวะ จะมาอิจไรกู พวกมึงก็มีสาว ๆ เพียบ กูรู้นะเว้ย” ว่าแล้วก็ใช้ผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กเช็ดเหงื่อจากใบหน้าใส ๆ ของตัวเองก่อนจะดื่มน้ำอย่างกระหาย แล้วหางตาดันเห็นว่ามีสาวสวยหน้าใสรุ่นน้อง ม.4 เดินตรงมาหาพวกเขา แล้วดวงตาที่เหมือนดวงดาวก็วาววับขึ้นมา “เฮ้ย พวกมึง นั่นรุ่นน้อง ม.4 มาว่ะ พวกมึงเดาดิ ว่าจะมาหาใคร” พยักเพยิดไปอีกทาง เพื่อน ๆ ต่างก็มองกันเป็นแถว “มาหามึง” ไกรวิทย์พูด “มาหากู” ปองเทพพูดหน้าระรื่น “แหวะ” กงสุล และการันต์คู่แฝดพร้อมใจกันแหวะ ทุกคนขำ “มึงมั่นหน้าจังนะ” ขุนพลพูดแขวะเพื่อน “แหงสิ ไม่มั่นหน้าแล้วจะมีสาว ๆ มามานอนให้กูเอารึไง” ปองเทพโวทับไปอีก “เออ มึงมีสาวมาให้เอา กูไม่เถียง แต่สาวคนนี้ ก็ว่ามาหาไอ้ล้อมมันชัวร์” คณิตเอ่ยขึ้น “งั้นมาพนันกัน ว่ารุ่นน้อง ม. 4 จะมาหาใคร” “สัส เขาไม่ให้พนัน มันผิดกฎหมาย พวกมึงนี่ กูจะกลับแล้ว ร้อน” โอบล้อมพูดพลางลุกขึ้นเขาไม่สนหรอก ว่ารุ่นน้องคนนั้นจะมาหาใคร แค่ทุกวันนี้ มีสาว ๆ มาคลอเคลีย เขาก็สับรางไม่ทันแล้ว และคนที่เขาอยากให้มาวุ่นวายด้วย มีแค่คนเดียว แต่เด็กหนุ่มยังเดินไปไม่ถึงไหน สาวสวยรุ่นน้องก็เดินมาดักทางเขาอย่างรวดเร็ว “พี่ล้อมคะ เอ่อ หวาน เอ่อ หวานชอบพี่ค่ะ อยากเป็นแฟนกับพี่” สาวน้อย ม. 4 สารภาพรักกับรุ่นพี่สุดฮอต เสียงโห่ก็ดังขึ้นมาทันที “ฮิ้วววว” สาวน้อยหน้าแดงก่ำ รีบก้มหน้างุดทันที “พวกมึงเลิกโห่แซวน้องเขาสักที น้องเขาอาย มึงเห็นปะ” โอบล้อมว่าให้เพื่อน ตัวแสบทั้งหลายยิ่งโห่เสียงดังเพิ่มขึ้น “แหมมม พระเอกว่ะ” ปองเทพกัด ทุกคนขำ “น้องหวานครับ พี่อยากรับน้องเป็นแฟนเหมือนกันนะ แต่ทุกวันนี้ สาว ๆ พี่มีเยอะมาก จนพี่สลับรางไม่ทันแล้ว พี่ขอโทษนะครับ” สุดหล่อฮอตโคตร ๆ เอ่ยขึ้น สาวน้อยหัวใจเต้นแรง ใบหน้าสวยแดงแปร๊ดทันที “เสียงพี่ล้อมเพราะจัง หวานชอบ” สาวน้อยไม่ได้ฟังที่เขาพูดแม้แต่น้อย แต่เด็กสาวอีกคนกลับทนไม่ไหว เมื่อมีสาวมาอ่อยผู้ชายที่เธอคั่วอยู่ งานนี้ตายเป็นตาย เธอยอมไม่ได้ “นี่เธอ แฟนฉันเขาบอกแล้วไง ว่ามีแฟนแล้ว แล้วเธอยังจะมาพูดอะไรอีก ถอยไปไกล ๆ เลยนะ” สาวสวยเดินเข้ามาผลักรุ่นน้อง ม . 4 อย่างแรง จนสาวน้อยถึงกับเซ “ทำไรของเธอน่ะฟ้า ผลักน้องเขาทำไม” สุดฮอตพูดขึ้น แต่ก็ได้รับสายตาค้อนจากสาวสวยมาให้เป็นของแถม “เจ้าชู้จังเลยนะล้อม มีเราแล้วก็ยังจะมีสาวคนอื่นไปเรื่อย ๆ แบบนี้มันไม่ดีนะ” ฟ้ารดาเสียงเขียวใส่แฟนหนุ่ม โอบล้อมมีสีหน้ารำคาญขึ้นมาทันที “อย่าบ้าให้มากนะฟ้า เราเป็นแฟนกันตั้งแต่ตอนไหน” สุดหล่อหน้าหน้าใสเอ่ยขึ้น รุ่นน้อง ม.4 ยิ้มหวาน ทำให้ฟ้ารดาตาขุ่นเขียวมากขึ้นไปอีก “เราเอากันแล้ว ล้อมยังจะมาบอกว่าเราไม่ได้เป็นแฟนกันอีกเหรอ” สาวน้อยหน้าแดงจัดด้วยความโมโห “ลืมที่เราเคยคุยกันแล้วเหรอฟ้า ว่าจะไม่มีการพูดเรื่องเอากันในที่สาธารณะ แล้วทำไม ฟ้าต้องพูดออกมาด้วย” โอบล้อมพูดขึ้นมา เขามีสาวสวยมากมาย แล้วทำไมจะต้องสนใจ ว่าเอากันเพราะอะไร แค่ปลดปล่อยความอยากของร่างกายก็พอ “นี่ล้อมจะใจร้ายกับฟ้ามากไปแล้วนะ เจ้าชู้ก็ที่สุด ฟ้าจับได้กี่รอบแล้ว ก็ยังทำนิสัยแบบนี้ไม่เปลี่ยน ทำไมชอบทำให้ฟ้าเสียใจด้วย” เริ่มจะดราม่าแล้ว เด็กหนุ่มยิ่งไม่พอใจหนักขึ้นไปอีก “เสียใจก็เลิกสิ จะมาอะไรกับเราล่ะ เรื่องระหว่างเรา ฟ้าไปนึกดี ๆ ว่าที่คบกันมันคืออะไร แค่นี้แหละ เราจะกลับบ้าน อ้อ เลิกไปเลยนะฟ้า เพราะต่อจากนี้ เราก็จะไม่ได้เจอเธอแล้วล่ะ” บอกเสร็จก็เดินจากไปอย่างไม่สนใจว่าสาวน้อยจะมีสีหน้าแววตาเป็นแบบไหน “ล้อม กลับมาเดี๋ยวนี้นะ มาพูดให้มันจบ ๆ อย่ามาทำแบบนี้กับฟ้านะ” เด็กสาวกรีดร้องลั่นสนาม จนปองเทพต้องส่ายหัว แล้วก็เดินเข้ามาใกล้ “นี่ฟ้า เธออย่ากรี๊ดได้ปะ คนมองกันเยอะแล้ว” พูดจบก็เดินหนีไปอีกคน เพื่อน ๆ ต่างก็มองตากันแล้วก็ส่ายหัว นึกว่าจะมาปลอบ ที่ไหนได้…เด็กหนุ่มเดินออกมาจากโรงเรียน ด้วยสีหน้าเบื่อหน่ายแกมรำคาญ ผู้หญิงนี่เรื่องมากแถมน่าเบื่อสุด ๆ คนอะไร โมเมเก่ง แถมคิดเล็กคิดน้อย คิดเองเออเอง คิดไปได้ว่าการที่เขาคบด้วย มันจะหมายถึงการเป็นแฟน เขาไม่คิดจะเป็นกับสาวคนไหน ทั้งนั้น หากไม่ใช่คนนั้น…คิดถึงคนที่ทำให้หัวใจเต้น ใบหน้าจิ้มลิ้มของโอบล้อมพลันระเรื่อขึ้นมา มีเพียงคนเดียวเท่านั้นแหละ ที่เขาเองอยากจะอยู่ใกล้และอยากจะอ่อย คิดแล้วหัวใจของหนุ่มน้อยต้องเกิดความวูบวาบและกระชุ่มกระชวยดี๊ด๊าขึ้นมา เมื่อเดินมาถึงโรงจอดรถ โอบล้อมคร่อมมอเตอร์ไซค์คันเล็กของพี่สาว สตาร์ทรถบิดคันเร่งออกไป ค่ำแล้ว หนุ่มวิศวกรได้ออกมาจากห้องน้ำ เขารีบแต่งตัวพร้อมกับเดินออกมาจากห้องนอน มือติดกระดุมเสื้อ มุ่งหน้าตรงไปยังบ้านอีกหลังข้างกัน ซึ่งเป็นบ้านของโอบอ้อมและโอบรัก ชายหนุ่มรูปหล่อจะมาฝากท้องกับเพื่อนทุกวัน ซึ่งเขาทำแบบนี้ตั้งแต่เป็นเด็กมัธยมแล้ว เนื่องจากระพินทร์เป็นเด็กกำพร้า พ่อและแม่ต่างเสียชีวิตพร้อมกันจากอุบัติเหตุรถชน เมื่อครั้งเลิกงาน ซึ่งตอนนั้นเขายังไม่กลับมาจากโรงเรียนเลย และเมื่อรู้ข่าว พ่อของเพื่อนก็เป็นคนจัดการทุกอย่างให้เขาเสร็จสรรพ ซึ่งระพินทร์มีอายุเพียง 13 ปีเอง เด็กน้อยต้องสู้คนเดียว อยู่คนเดียว จึงต้องอาศัยฝากท้องกับครอบครัวของเพื่อนมาตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้ ระพินทร์เปิดประตูเล็กเข้ามา ก็เจอกับความร่มรื่นด้วยต้นไม้นานาชนิด วิศวกรหนุ่มในวัย 34 ปี จึงเคาะประตูหลังบ้านก่อน หากไม่มีคนเปิด ค่อยไปกดกริ่งทางประตูหน้าบ้าน ก๊อก ก๊อก ก๊อก ! เคาะแล้วก็เงียบ หนุ่มวิศวกรจึงจะเดินไปกดกริ่งด้านหน้า แต่แล้ว ประตูทางห้องครัวได้เปิดออก พร้อมกับใบหน้าหวานสวยของโอบรัก ผู้เป็นคู่แฝดกับโอบอ้อมโผล่ออกมา “พินทร์” เพื่อนสาวทักขึ้นพร้อมกับยิ้มหวานไปให้ “อื้อ กินข้าวกันยัง” เอ่ยถามแล้วถอดรองเท้า ก่อนจะเดินตามหลังเพื่อนสาวเข้าไปในบ้าน “ยังเลย นี่ว่าจะทำข้าวผัดกะปิ พินทร์เอาด้วยปะ” ถามเพื่อนชายเพียงคนเดียวที่ยังโสดอยู่ นอกนั้น เพื่อน 7 คน ต่างก็มีลูกมีผัวกันไปหมดแล้ว ยกเว้น เธอและพี่ชาย และระพินทร์นี่แหละ “อะเค” ส่งยิ้มไปให้เพื่อน โอบรักนั้น ทำอาหารเก่ง เธอจึงเปิดร้านขายอาหารเล็ก ๆ แต่อร่อยโคตร ๆ ส่วนโอบอ้อมนั้น เป็นวิศวกรอยู่ที่เดียวกับเขา รอบนี้จึงได้ขึ้นฝั่งมาพร้อมกัน ซึ่งปกติแล้วไม่พร้อมกันเท่าไหร่นัก หากเขาขึ้นก่อน อีก 7-8 วันให้หลัง โอบอ้อมถึงจะขึ้นตามมา “ล้อมล่ะ” ถามหาน้องเพื่อน โอบรักหันมามอง ก่อนจะยิ้มเป็นนัย ๆ “คุยโทรศัพท์อยู่” บอกแล้วพยักเพยิดไปทางห้องรับแขก ชายหนุ่มจึงเดินไปโดยไม่อยู่รอช่วยเพื่อน เพราะเขาทำไม่เป็น หากอยู่ช่วยแล้วมันคงจะวุ่นหนักและไม่แคล้ว แม่เสือสาวจะต้องไล่เขาออกมาอย่างแน่นอน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more