ในวังไท่จื่อหมิงเฟยหยาง ชายหนุ่มกลับจากต่างเมืองแล้วตั้งแต่เมื่อคืน แต่เขายังไม่ต้องรีบไปเข้าเฝ้าฝ่าบาท ด้วยอย่างไรวันเลี้ยงต้อนรับก็ต้องเข้าเฝ้าอยู่ดี
เมื่อไท่จื่อกลับมาถึงตำหนักของตน ก็มีอนุจากสกุลกั่วและสกุลจางรอเข้าเฝ้าอยู่ตั้งแต่เช้า
“ถวายพระพรไท่จื่อ พวกหม่อมฉันมีเรื่องร้อนใจ จึงได้มารอพบพระองค์เพคะ”
“งั้นหรือ ว่าเรื่องร้อนใจของพวกเจ้ามาเถอะ”
“ข่าวจากในวังว่าคณะทูตจากแคว้นอู่หลง นำองค์หญิงมาเพื่อแต่งงานเชื่อมสัมพันธไมตรีกับพระองค์เป็นไท่จื่อเฟย ข่าวนั้นเป็นจริงหรือเพคะ หากเป็นเช่นนั้นจริง พวกหม่อมฉันจะทำเช่นไรดี หากนางไม่ทรงโปรด พวกหม่อมฉันต้องแย่แล้วแน่ๆ”
พวกนางทั้งสองต่างบีบน้ำตาเพื่อให้เขาปลอบใจ ว่าที่ชายาเอกเป็นถึงกงจู่ต่างแคว้นมีศักดิ์มากล้น อีกทั้งยังได้ข่าวว่างดงาม หากเขาไม่โปรดพวกนางอีกต่อไปจะทำเช่นไร ตั้งแต่มาอยู่พวกนางเคยได้ถวายงานเพียงคนละสองสามครั้งเท่านั้น และนั่น
