EP 4 : สมทบทุนเปิดโรงแรม
873 คำ
เกมรัก : ตอนที่ 4
"ฮ้าวววว เฮ้อ ง่วงเป็นบ้าเลย" มีอาฮาววอดๆ พร้อมกับบ่นไปด้วย
"เรียนเช้าทีไรแกก็อาการนี้ทุกที กลางคืนไม่ยอมหลับยอมนอน" ข้าวหอมพูดพร้อมกับเก็บหนังสือและเอกสารประกอบการเรียนไปด้วย
"ฉันมันผีเสื้อกลางคืนยะ"
"ฉันจะได้กลับไปนอนสักที ดีที่วันนี้มีเรียนคาบเช้าแค่วิชาเดียว ไม่งั้นฉันคงได้เฝ้าพระอินทร์คาบบ่ายแน่นอน" มีอาพูดเสริมและทั้งคู่ก็ลุกออกจากห้องเรียนหลังจากที่เก็บของเรียบร้อยแล้ว
"วันนี้แกกลับพร้อมฉันไหม" มีอาหันมาถามเพื่อนสาวคนสนิท
"แกกลับก่อนเลย ฉันว่าจะแวะไปซื้อของหลังมหาลัยหน่อย"
"งั้นฉันกลับก่อนนะ คิดถึงเตียงนอนนุ่มๆจะแย่อยู่แล้ว"
"โอเคงั้นก็แยกกันตรงไหนนี้เลยละกัน ถึงบ้านแล้วไลน์มาบอกด้วยละ" ทั้งคู่โบกมือลาและแยกกันไปคนละทาง โดยที่ข้าวหอมเดินอ้อมไปหลังมหาลัยเพื่อซื้อของเล็กๆน้อยๆก่อนกลับคอนโด
ตึก ตึก ตึก (เสียงรองเท้ากระทบพื้น)
“ถ้าแดดจะร้อนขนาดนี้ก็ไม่ต่างกับเผาทั้งเป็นเลยจริงๆ” ข้าวหอมเดินมาตามทางและพูดพึมพำกับตัวเอง
"คืนนี้พี่เควินว่างไหมคะ หนูทำขนมไว้ที่ห้องยังขาดคนชิม อยากให้พี่เควินชิมจังเลยค่ะ ไม่รู้ว่าจะอร่อยถูกใจพี่เควินไหม" เสียงอ่อนเสียงหวานเอ่ยชวนชายหนุ่ม
"กลางวันแสกๆเสียงยังวังเวงขนาดนี้ ถ้าตอนกลางคืนคงล่าเยื่อได้สบาย" ข้าวหอมพูดขึ้นเมื่อเธอได้ยินเสียงผู้หญิงที่กำลังชวนผู้ชายขึ้นห้อง พอเดินมาอีกนิดก็เห็นหญิงสาวหน้าตาน่ารักกำลังยืนพิงกำแพงหลังมหาลัย ทั้งคู่หันมามองเธอพร้อมกันเมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูดออกไป โดยที่มีชายหนุ่มอีกคนยืนเอาแขนยันกำแพงไว้ไม่ให้ผู้หญิงออกไปจากอ้อมแขน
ที่ตรงนั้นเป็นมุมอับถ้าไม่เดินเข้ามาใกล้จริงๆก็จะไม่เห็นว่ามีคนอยู่ ผู้หญิงปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาลงครึ่งหนึ่งจนเห็นบราเซียสีดำ ชายเสื้อหลุดออกจากกระโปรงทรงเอที่สั้นลงมาแค่คืบเดียว ส่วนชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาสไตล์ยุโรปเสื้อผ้าหลุดลุ่ยไม่แพ้กัน แต่สภาพยังดูได้ไม่ถึงขั้นเสร็จสมอารมณ์หมายแน่นอน เธอไม่ได้ตั้งใจจะเดินเข้ามาขัดจังหวะของทั้งคู่ แต่ที่เธอเดินฝั่งนี้เพราะตั้งใจจะหลบแดดในช่วงบ่ายที่พร้อมจะแผดเผาผิวของเธอให้ไหม้เกรียม ถ้าเธอเดินอีกฝั่งถนนคงไม่เจอเหตุการณ์ชวนขนลุกแบบนี้
"โทษที คิดในใจดังไปหน่อย แต่ทางที่ดีโรงแรมดีกว่านะ" ข้าวหอมพูดและยิ้มให้ทั้งคู่ แต่เป็นการยิ้มที่แดกดันซะมากกว่า
"ที่เดินตั้งกว้าง สะเหล่อมาเดินแถวนี้ทำไม" เด็กสาวพูดออกมาด้วยท่าทางหงุดหงิดเมื่อมีคนมาขัดจังหวะเข้าได้เข้าเข็มระหว่างเธอกับเควิน
"โรงแรมมีตั้งเยอะแยะ ทำไมไม่ไปเอากันละ มาเอากันบนที่สาธารณะ ทุเรศ" ข้าวหอมตอกกลับทันทีไม่มีท่าทีเกรงกลัวแต่อย่างใด
"แหม อีนี่ มันน่าตบสักที รู้ไหมว่าพี่เควินเป็นใคร"
"พอ! เสียอารมณ์" เควินพูดขึ้นเมื่อเห็นเด็กสาวกำลังจะเดินเข้ามาตบข้าวหอม ทำให้เธอต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินน้ำเสียงเข้มดุดันจากคนตัวสูง
"ฉันไม่รู้ว่าผู้ชายของเธอเป็นใครหรอกนะ จะใหญ่คับฟ้าคับก้อนเมฆแค่ไหนฉันไม่สนใจ แต่ก็ควรมีจิตสำนึกบ้างเถอะ ส่วนนายอะไม่มีเงินเปิดโรงแรมหรือไง"
"อ๊ะ.....ฉันให้ สมทบทุนค่าเปิดห้องที่โรงแรม" ข้าวหอมยื่นร้อยไปตรงหน้าของชายหนุ่ม
พลั่ก~
เควินปัดแขนของข้าวหอมอย่างไม่ไยดี ฝีเท้าแกร่งเดินเข้ามาใกล้ข้าวหอมเรื่อยๆ จนตัวเธอเองต้องถอยหนี ตัวเธอติดกำแพง เควินใช้แขนตั้งสองข้างล้อมตัวเธอไว้ไม่ให้เธอหนี ใบหน้าแกร่งค่อยๆก้มลงมาใกล้จนเธอเห็นเงาตัวเองในดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของคนตรงหน้า กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆของเขา มันไม่เหมือนกลิ่นทั่วๆไป แต่เธอไม่รู้ว่ามันเป็นกลิ่นแบบไหนแต่กลิ่นนี้มันกำลังทำให้เธอตกอยู่ในภวังค์
"เก็บเศษเงินของเธอไว้เถอะ เด็กทุนอย่างเธออย่าปากเก่งให้มาก" เควินยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนข้าวหอมต้องหันหน้าหนี ริมฝีปากเขากระซิบข้างหูเธอจนรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดแก้มของเธอ
เควินคลายอ้อมแขนออกจากตัวข้าวหอมทันทีหลังจากพูดจบ และเดินออกไปขึ้นรถสปอร์ตสีดำพร้อมกับเด็กสาวหน้าตาน่ารักคนนั้น ข้าวหอมยังคงยืนพิงกำแพงแต่สายตาเธอมองรถคันนั้นที่ขับออกไปจนสุดลูกหูลูกตา
- ผู้เขียน
