ฝ่ายมู่เหรินฮั่นเมื่อก้าวเข้าสมทบ ก็เอ่ยว่า
“พวกเจ้า มีน้ำยาเพียงแต่ทำให้เสี่ยวเหม่ย ร้องครวญครางราวกับกินของเผ็ดร้อนเท่านั้นหรือ เหตุใด ถึงไร้ความสามารถ ทำให้นางอิ่มเอมใจ แล้วหลั่งออกมาพร้อมกับบุรุษได้เล่า”
เหมียวจื่อเผยมองแท่งหยกของมู่เหรินฮั่นหลังจากชะโลมด้วยน้ำลายของเจี๋ยชาง ซึ่งปลายหัวหยักดอกเห็ดแดงก่ำ ตลอดทั้งลำมีเส้นเลือดปูดโปน เมื่อเขาจ่อมันกับริมฝีปากอิ่มสวย หญิงสาวก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า นางคลั่งไคล้บุรุษแซ่มู่เหลือเกิน
หญิงสาวเสียวซ่าน ตื่นตระหนัก หากขณะเดียวกันก็เหมือนจะปลดปล่อยความซ่านสยิวในอีกไม่กี่อึดใจ ทว่าไม่ทันที่จะได้คิดไปไกลกว่านั้น มู่อี้เถียนก็มาเสริมทัพ เขาสั่งให้นางชักรูดท่อนลำสีขาวหัวสีชมพูเข้ม
“แรงกว่านี้... ข้าจะสาดน้ำพิสุทธิ์ในปากเจ้า ใส่รูของเจ้าทุกรู ส่วนไหนที่พี่น้อง ทิ้งความคาวจัดเอาไว้ ข้าจะเป็นคนสานต่อซ้ำให้เจ้าเจ็บ จนต้องร้องขอชีวิต!” คำพูดของเด็กน้อยน
