เหมียวจื่อเผยถูกคนรูปหล่อพาไปห้องลับของเขา ในตำหนักน้ำพุซีเฉอ สถานที่แห่งนั้นค่อนข้างซับซ้อน ยามนี้มีเพียงเขากับนางอยู่ด้วยกันสองต่อสอง
“รู้หรือไม่ข้าคือผู้ใด” มู่เซ่าหลิงถาม และสำรวจเหมียวจื่อเผยด้วยสายตาที่ไม่ต้องคาดเดา ก็รู้ว่าเขาเกิดความต้องการต่อความสาวและความงามอันเปิดเผยของนาง
“อ่อ...ข้าลืมไปว่าเจ้าเป็นใบ้” เหมียวจื่อเผยส่ายหน้าช้าๆ ไม่เชิงปฏิเสธ แต่ไม่ยอมรับ
“เอ หรือถูกคนล่อลวงมา แต่มิน่าเป็นไปได้ ท่าทางเจ้า มิใช่สตรีปัญญาทึบ ทั้งยังมีจริตเยี่ยงหญิงงามเมือง”
หญิงสาวแสดงท่าถอนหายใจ ริมฝีปากอวบอิ่มสีสดเม้มชิด กิริยากึ่งว้าวุ่นใจกึ่งตื่นกลัว ซึ่งทำให้มู่เซ่าหลิงอยากจัดการนางให้เร็วขึ้น
“สตรีในตำหนักน้ำพุซีเฉอ ข้าย่อมต้องสำรวจให้ดี มิอาจให้สายลับ เข้ามาปะปน และเมื่อพวกเจ้าทำงานคุ้มค่าจ้าง ข้าจะตอบแทนน้ำใจอย่างดี เสียดายเจ้าพูดไม่ได้ แต่ข้า ก็ไม่อาจปล่อยให้เจ้าเปลี่ยวเหงา อ่อ.
