ความหงุดหงิดเข้าเกาะกินหัวใจของชายหนุ่ม แต่ก็มิอาจแสดงออกทางสีหน้าให้กับสตรีที่ใช้ชีวิตร่วมกันในตำหนักเดียวกันกับเขาได้ เขาจะกินน้ำส้มสายชู* หรือก็ไม่สามารถ เขาจะใช้สิทธิ์อะไรกับนางได้เล่า
" นี่! ท่านเป็นอะไรหรือเปล่า ตั้งแต่กลับมาจากลานฝึก ดูสีหน้าไม่ดีเลย " ปิ่นหยกสะกิดที่ไหล่ขวา และเอ่ยด้วยความเป็นห่วง
" ปิ่นเอ๋อร์ เจ้าว่าองค์ชายสามในสายตาของเจ้าเป็นอย่างไร? "
" อืม.. ในสายตาของข้าหรือ? " เธอชี้หน้าตัวเองและเอ่ยถาม หวงเจียวหลุนพยักหน้ารับ
" เขาก็... หล่อเข้ม ล่ำสัน แขนเป็นมัดๆ หน้าท้องมีกล้าม น่าซั่มเป็นที่สุด โอ้ย! น้ำลายไหล" เธอกล่าวให้เขาฟัง โดยจินตนาการภาพผู้ชายที่เพิ่งจากมา " หุ่นนี้นะสุดยอดเกินบรรยาย ใครเห็นรับรองว่าอยากจะพาร่างกายไปเบียดเสียด และยัดเยียดความเป็นเมียให้แน่ๆ " เธอพูดจนหลงลืมว่าผู้ฟังเป็นถึงเชื้อพระวงศ์ ภาษาจึงหาได้กลั่นกรองให้เหมาะสม
หวงเจียวหลุนฟังแล้วรู้ส
