ตอนที่ 27 หมดแรง
แสงสว่างยามเช้าส่องลอดหน้าต่างที่แง้มไว้เล็กน้อยเข้ามาถึงหน้าเตียง ซ่งเว่ยเหลียงหรี่ตามองเล็กน้อย จากนั้นก็มองหลังคาเตียงที่ขึงผ้าไหมสีเดียวกับม่านเตียงไว้อีกชั้นหนึ่ง เขาพรูลมหายใจออกมาพร้อมทั้งก้มมองคนตัวเล็กที่นอนเกยอยู่บนอกด้วยสภาพที่ยับเยิน ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่ร่องรอยแดงช้ำและแผลถลอก ทั้งยังมีรอยรักที่เขาฝากไว้อีกมากมาย
ในที่สุดกำยานราคะก็หมดฤทธิ์ไปได้สักที เขายิ้มน้อยๆ หากจะว่าไปแล้วเขาแค่ให้นางกินยาถอนพิษซ้ำเข้าไปก็คงจะไม่เป็นไรแล้ว แต่เขากลับยอมให้พิษตกค้างอยู่ในกายนางเพื่อเขาจะได้อิ่มเอมไปกับความเร่าร้อนที่หาได้ยากยิ่งของนาง ค่ำคืนที่ผ่านมาทำให้เขาเต็มอิ่มอย่างถึงที่สุดและนางเองก็เต็มกลืนแล้วเช่นกัน
ตอนนี้เจ้าตัวหมดสติไปในบทรักครั้งสุดท้าย พร้อมกับที่เขาปลดปล่อยฉีดพ่นน้ำกามที่แทบจะแห้งขอดเช่นกัน เนื้อตัวเหนียวเหนอะหนะ เขาขยั
