ตอนที่ 15 น้ำเย็นฉ่ำ
อิ๋นจื่อถูกซ่งเว่ยเหลียงบดจูบและขบเม้มจนมึนงงอีกครั้ง ทั้งสองผ่านช่วงเวลาวสันต์ไปแล้วครั้งหนึ่งและยังอยู่บนเรือกลางสระบัว ตอนนี้เรือน้อยค่อยๆ ตะแคง น้ำเริ่มเข้ามามากขึ้นจนกระโปรงของนางเปียกหมดแล้ว
“เรือจะจมแล้ว” เสียงแหบอ่อนระโหยโรยแรงเอ่ยขึ้นเมื่อเขาถอนปากออก
“เปียกอยู่แล้วจะกลัวทำไม” ว่าแล้วเขาก็พลิกกายลงจากเรือ ตูม! ร่างสูงจมลงไปในน้ำ เห็นเพียงแต่อาภรณ์ไหวยวบยาบและผมสีดำสยาย สักพักเขาโผล่ขึ้นมา ผมแนบลู่กับใบหน้าและลำคอ เขาดึงแถบเชือกรัดผมออก โยนมันขึ้นมาให้นาง อิ๋นจื่อก็ตามไปคว้าไว้จนเกือบตกน้ำ
ซ่งเว่ยเหลียงยิ้มขำ เขาคว้าข้อมือบางหมับเข้าและออกแรงเพียงเล็กน้อยร่างบางก็หล่นตูมลงมาในน้ำเช่นกัน
“น้ำลึก! ข้าว่ายน้ำไม่เป็น คุณชาย” นางตะเกียกตะกายคว้าเรือแต่ซ่งเว่ยเหลียงพามือนางมาเกาะไหล่เขาแทน
“เจ้าจ
