ตอนที่ 33 ยามบ่ายแสนระทึก
ตั้งแต่วันที่เจ้าเมืองฉางไปตบตีชี้หน้าด่าภรรยาเอกและเหล่าอนุ ตั้งแต่นั้นมาจวนเจ้าเมืองก็ปิดประตูเงียบไม่รับแขก อ้างว่าเจ้าเมืองกำลังรักษาตัวอยู่
ซ่งเว่ยเหลียงเองก็ไม่ทำงานทำการเช่นเดิม วันนี้เขาเอนกายอยู่บนตั่งนอนริมหน้าต่างท่าทางดูเกียจคร้าน ศีรษะวางอยู่บนตักอิ๋นจื่อที่นั่งปักผ้าเช็ดหน้าไปด้วย เดิมทีนางตั้งใจทำแค่ยี่สิบผืนเพื่อมอบให้ฮูหยินผู้เฒ่าในวันคล้ายวันเกิดตอนใกล้สิ้นปี แต่เพราะถูกซ่งเว่ยเหลียงก่อกวนมากไปนางจึงใช้ข้ออ้างทำของขวัญให้ฮูหยินผู้เฒ่าและปักผ้าเพิ่มอีก ก็เลยตั้งใจปักเพิ่มอีกสิบผืน เขาก็ให้นางทำได้ตามแต่ใจไม่กวนใจนางเกินไป
“คุณชายไม่มีงานทำหรือ?”
“ก็มี คนงานก่อสร้างกำลังตรวจตราและซ่อมแซมประตูกั้นน้ำอยู่ เสร็จแล้วข้าค่อยไปตรวจสอบอีกครั้งหนึ่ง”
“แล้วตอนนี้เล่า”
“ก็มี นอนเป็นเพ
