Emery ไม่เข้าใจสิ่งที่พวกเขากำลังพูดถึง เธอรู้แค่ว่าพวกเขากำลังพูดถึงเธอ เกี่ยวกับสิ่งที่เธอสามารถคาดเดาได้
เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเงียบ ในขณะที่ความสงสัยในใจของเธอก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
เธอเหลือบมองที่เอเดน แต่เขาไม่สนใจเธอ ใบหน้าด้านข้างของเขาดูนุ่มนวลกว่าภายใต้แสง แต่ก็ยังเย็นชาเช่นเคย
ในทางกลับกัน ท่านผู้เฒ่ามอริสที่โบกมือให้เธอในเวลานี้ “มาเถิด หลานสะใภ้ของฉัน มาเถิด ให้ปู่ดูเจ้าให้ดี”
เอเมรี่ยืนขึ้น สาวใช้เดินไปข้างหน้าทันทีและดึงเก้าอี้ออกมาให้เธอ เธอหันกลับมาและเดินช้าๆ ไปหาอาจารย์ชรามอริส "คุณปู่"
ผู้เฒ่ามอริสยิ้มและพูดว่า “ยิ่งฉันมองเธอ ยิ่งมอง… สาวน้อย มีใครบอกไหมว่าเธอดูเหมือนคนอื่นมาก?”
เธอส่ายหัว "ไม่."
อย่างไรก็ตาม มีบางอย่างผุดขึ้นในความคิดของเธอ และมันก็เปิดออกอย่างสมบูรณ์
ดูเหมือนว่า... เธอมีคำตอบสำหรับคำถามนั้นอยู่ในใจ
คำถามที่ว่า...ทำไ
