บทที่ 15 ชู้สัมพันธ์
1524 คำ
- 15 -
ชู้สัมพันธ์
"พี่อิฐทำแบบนี้ทำไมคะ!"
ทันทีที่ดึงรั้งลากตัวพี่ชายเข้ามาในบ้านก็ทำให้อันดามันเปิดประโยคเอ่ยถามออกไปด้วยความโกรธจัด
"เลิกยุ่งกับไอ้ไนท์ซะอัน! อย่าเข้าใกล้มันอีก!"
อิฐไม่ได้ตอบคำถามแต่เลือกที่จะย้ำชัดให้น้องสาวคนนี้ฟังอีกครั้งว่าเธอไม่ควรเข้าใกล้และยุ่งเกี่ยวกับไนท์อีก
"ทำไมอันต้องทำแบบนั้นด้วยคะ" อันดามันกดสายตามองผู้เป็นพี่ด้วยความแข็งกร้าว มันไม่มีความจำเป็นหรือเหตุผลอะไรเลยที่เธอต้องเลิกยุ่งกับไนท์ตามคำสั่ง
"ก็เพราะมันเหี้ยไงอัน!" อิฐถึงกับตวาดออกมาเมื่ออันดามันยังคงย้อนถามไม่เลิก คำคำนี้คงสามารถอธิบายตัวตนของไนท์ได้อย่างชัดเจนโดยที่เขาไม่ต้องเอ่ยเอื้อนอะไรให้มากความ
"อันไม่เลิกค่ะ ยังไงอันก็ไม่เลิก" หญิงสาวตอบกลับไปในทันทีหลังจากที่ได้ยินเหตุผลสั้น ๆ นั้น ในเมื่ออิฐไม่ยอมบอกมันก็คงไม่มีเหตุผลอะไรที่เธอจะเลิกข้องเกี่ยวกับไนท์
"อัน!"
"เหตุผลแค่นั้นมันทำให้อันเลิกยุ่งกับไนท์ไม่ได้หรอกค่ะ อันไม่รู้หรอกนะคะว่าพี่อิฐมีปัญหาอะไรกับไนท์ แต่อันยังยืนยันว่าจะคบหากับไนท์ต่อไป!"
เสียงเล็กที่เอ่ยออกมาเต็มไปด้วยความหนักแน่นและเด็ดเดี่ยว ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและไนท์มันเป็นเรื่องของคนสองคน แล้วทำไมเธอถึงจะต้องเชื่อฟังคำสั่งของผู้เป็นพี่ที่ต้องการให้เธอเลิกราด้วยเหตุผลบ้า ๆ นั่นด้วย
"อันดามัน! พี่บอกให้เลิกยุ่งกับมันไง ทำไมถึงไม่ฟังพี่! อันไม่เชื่อฟังพี่แล้วเหรอ ไอ้ไนท์มันเหี้ย มันเลว มันไม่ใช่คนดีอย่างที่อันคิด!"
"พี่อิฐมีสิทธิ์อะไรถึงไปตัดสินไนท์ว่าเขาเป็นคนยังไง ไม่มีใครดีไปหมดทุกอย่างหรอกค่ะ"
"อัน! พี่จะพูดเป็นครั้งสุดท้าย เลิกยุ่งกับมันซะ อย่าเข้าใกล้มัน!" อิฐกดเสียงต่ำเป็นการเตือนน้องสาวครั้งสุดท้าย ไม่ว่ายังไงเขาก็ยังคงยืนยันว่าจะให้อันดามันเลิกข้องเกี่ยวกับไนท์ให้จนได้!
"ไม่! ยังไงอันก็ไม่เลิก!"
หญิงสาวตอบกลับด้วยความเดือดดาลไม่แพ้กัน ทุกสิ่งทุกอย่างพังทลายลงแล้วในตอนนี้ เธอก็คงไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องเชื่อฟังคำพูดของอิฐอีก
คนตัวเล็กหมุนตัวหวังว่าจะเดินออกไปให้พ้นหน้าอิฐ ในเมื่อคุยกันไม่รู้เรื่องก็คงต้องให้ระยะห่างเป็นตัวกลางที่จะทำให้ความบาดหมางระหว่างสองพี่น้องบรรเทาลงแทน
แต่ทว่า...
"ไอ้ไนท์คือคนที่ทำให้พี่กับออมต้องเลิกกัน!"
อิฐมองแผ่นหลังบางของน้องสาวที่กำลังจะเดินออกไป หากแต่คำปฏิเสธของอันดามันทำให้เขาจำต้องบอกเหตุผลทั้งหมดให้เธอได้รับรู้ว่าไนท์ไม่ใช่คนดีอย่างที่เธอคิด อีกทั้งยังเป็นต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องทุกข์จจนถึงทุกวันนี้
"พี่อิฐพูดอะไร..."
"มันเป็นชู้กับเมียพี่! เพราะมัน...มันนอนกับเมียพี่ทั้ง ๆ ที่มันเองก็มีแฟนอยู่แล้ว! สิ่งที่มันทำยังเรียกเหี้ยไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!"
แววตาหวานเบิกกว้างเมื่อได้ยินสิ่งที่อิฐบอก ภายในใจสั่นไหวแต่ลึก ๆ ก็ยังไม่ปักใจเชื่อว่าไนท์คือคนที่เป็นต้นเหตุทำให้ความรักของพี่ชายเธอต้องจบลง
"อันเองก็รู้ดีไม่ใช่เหรอว่าพี่รักออมมาก พี่กับออมรักกันมาถึงหกปี แต่พอมันเข้ามาทุกอย่างก็เปลี่ยนไป..." น้ำเสียงทุ้มสั่นพร่าเต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่มันยังคงฝังลึกอยู่ในหัวใจ
เหตุการณ์ความรักครั้งนั้นทำให้อิฐปิดกั้นหัวใจตัวเองและไม่คิดคบหากับผู้หญิงคนไหนอีกเลย อิฐเจ็บปวดเกินกว่าจะรับไหวที่รับรู้ว่าคนรักที่คบหากันมานานถึงหกปีจะแอบคบชู้หลับหลังเขาได้อย่างหน้าด้าน ๆ!
"...วันนั้นเป็นวันเกิดของพี่ แต่ของขวัญที่ออมให้พี่ก็คือการทรยศหักหลังด้วยการไปนอนกับคนอื่น!"
ภาพในวันวานย้อนหวนกลับมาเข้าสู่โสตประสาท แม้ว่ามันจะเป็นสิ่งที่อิฐพยายามลืมเลือนมันมาตลอด
"ออมครับ อยู่ห้องไหมเอ่ย" อิฐเคาะประตูอยู่ที่หน้าห้องพักของเธออยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา แต่พอลองหมุนลูกบิดก็พบว่ามันไม่ได้ล็อกแต่อย่างใด
นั่นจึงทำให้อิฐตัดสินใจที่จะเปิดประตูออกและเดินเข้าไปในด้านเพื่อมองหาแฟนสาวที่เขาทั้งส่งข้อความ และโทรหาหลายสายแต่ก็ไม่มีวี่แววการตอบกลับ
"อ๊ะ...อึก! อื้อ...เบาหน่อย อ๊า!"
ทว่า...เสียงหยาบโลนดังขึ้นทันทีเมื่อปลายเท้าหนักย่างกรายเข้ามาในพื้นที่ห้องของเธอ
เสียงนั้นทำให้อิฐชะงักงันและแน่นิ่งไปในทันทีราวกับถูกของหนักทุบกลางศีรษะจนมึนตึง
"อื้อ...เบาหน่อยสิ ออมเจ็บนะ!" ประโยคนั้นทำให้สติของอิฐกู่กลับ เขาตัดสินใจที่จะเดินตามไปยังต้นเสียงเพื่อหาคำตอบว่าสิ่งที่คิดนั้นเป็นเรื่องจริงหรือเพียงภวังค์ความคิดที่เขาเผลอไผลไปเอง
จนกระทั่ง...
"ก็เธอชอบแรง ๆ ไม่ใช่เหรอ เวลาที่ฉันกระแทกก็เป็นเธอที่ครางทุกครั้ง!"
"อื้อ นิสัยไม่ดี! ทำไมต้องแกล้งออมด้วยนะ"
มือหนาเปิดประตูห้องนอนออกกว้างจนทำให้เห็นกับร่างของแฟนสาวที่อยู่บนเตียงกับผู้ชายคนอื่น!
กิจกรรมเข้าจังหวะเรียกเสียงครางของแฟนสาวกับผู้ชายอีกคนเป็นเครื่องย้ำเตือนว่าตอนนี้อิฐกำลังถูกหักหลังและทรยศ เหตุการณ์นั้นจึงทำให้อิฐต้องเลิกรากับแฟนสาวที่คบหากันมานาน และเป็นจุดเริ่มต้นของไฟแค้นที่เขาไม่มีวันลืมเลือนไปได้ง่าย ๆ!
"และผู้ชายคนนั้นก็คือไอ้ไนท์ มันคือชู้ที่ทำให้พี่กับออมต้องเลิกกัน!"
"อึก..." อันดามันสั่นระริกเมื่อทุกอย่างตีกลับมายังความรู้สึกของเธอ
เธอจะสามารถเชื่อคำพูดของพี่ชายคนนี้ได้หรือไม่...?
ไนท์คือผู้ชายคนนั้นที่เป็นต้นเหตุพี่ชายของเธอต้องเจ็บปวดจนถึงทุกวันนี้จริงหรือเปล่า...?
ตอนนี้มีแต่คำถามมากมายที่ถาโถมเข้ามาจนเธอสับสนไปหมด เธอไม่รู้เลยว่าสิ่งที่อิฐบอกมานั้นคือเรื่องจริงหรือเป็นเพียงข้ออ้างที่ทำให้เธอเลิกยุ่งเกี่ยวกับไนท์กันแน่!?
"อันไม่ต้องเชื่อพี่ก็ได้ แต่อันดูนี่แล้วกัน ภาพทั้งหมดมันจะตอบคำถามอันเองว่าสิ่งที่พี่พูดมันคือเรื่องจริงหรือโกหกกันแน่!"
ซองเอกสารสีน้ำตาลถูกยื่นมาตรงหน้าเมื่ออิฐเดินไปหยิบมันออกมาจากลิ้นชักที่ใกล้กับโต๊ะทำงาน
เขาไม่ได้ต้องการที่จะตอกย้ำความเจ็บปวดของตัวเองด้วยการเห็นภาพนั้นซ้ำอีกครั้ง แต่มันเป็นทางเดียวที่จะทำให้น้องสาวผู้เป็นที่รักของเขาเลิกยุ่งเกี่ยวกับไนท์ได้อย่างไม่มีข้อแม้
มือเล็กรับมาด้วยความสั่นเทาก่อนจะเปิดมันออกและหยิบของด้านในออกมา ภายในซองเอกสารมีภาพมากกว่าร้อยใบที่เก็บไว้ มันเป็นภาพจากกล้องวงจรปิดที่เห็นหน้าแฟนสาวของอิฐอย่างชัดเจนว่าเธอกำลังเกาะกอดแขนแกร่งกับผู้ชายคนอื่น!
และผู้ชายคนนั้นก็คือไนท์...!
"อึก!" แววตาหวานสั่นไหวก่อนที่หยาดน้ำตาจะเอ่อคลอเมื่อเห็นภาพหลักฐานอย่างเต็มตาว่าคนในภาพคือไนท์จริง ๆ!
ภาพจากกล้องวงจรปิดที่โดยรอบนั้นคือทางเดินระหว่างลิฟต์ไปยังห้องพักของแฟนสาว ซึ่งอิฐเก็บรวบรวมมันไว้ทั้งหมดเพื่อจัดการกับคนที่กล้าเหยียบย่ำหัวใจของเขาได้อย่างหน้าด้าน ๆ
"พี่ต้องเจ็บปวดกับเรื่องนี้มานาน และตอนนี้ก็ยังไม่เคยลืมมัน"
"ฮึก..."
"อันเป็นน้องสาวที่พี่รักมาก...ถึงจะคนละแม่แต่ก็รัก พี่ไม่อยากให้อันต้องยุ่งเกี่ยวกับคนเลว ๆ อย่างมัน"
อิฐโอบไหล่บางของน้องสาวเอาไว้เพื่อปลอบประโลมทุกความเสียใจ เขาไม่เคยกีดกันเรื่องความรักของอันดามัน มีแต่จะยุยงและส่งเสียงเชียร์เพราะอยากให้เธอมีคนดูแลแทนเขา
แต่พอรู้ว่าผู้ชายคนนั้นคือไนท์ศัตรูตัวฉกาจที่ทำให้ชีวิตของเขาต้องจมอยู่กับความทุกข์แม้ว่ามันจะผ่านมานานหลายปีแล้วก็ตาม เขาเลยยอมไม่ได้...เขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้อันดามันเลิกยุ่งเกี่ยวกับคนเลว ๆ แบบนั้น แล้วเขาเองก็จะเป็นคนโอบกอดทุกความเสียใจให้กับน้องสาวคนนี้เอง
- ผู้เขียน
