“ของมีแค่นี้เหรอครับ” เสือถามคนมีอายุที่เดินมาหยุดข้างรถ ในขณะที่นิราเปิดประตูออกมา ก่อนจะพาท่านไปนั่งเบาะหลัง
“ค่ะ มีแค่นี้ค่ะคุณ”
“ผมพยัคฆ์ เรียกเสือเฉยๆ ก็ได้ครับ ไม่ต้องเรียกคุณ เพราะยังไงอนาคตคุณแม่ก็จะได้มาเป็นแม่ยายผมอยู่แล้ว” เหมือนเสือจะลืมแนะนำตัว จึงเอ่ยแนะนำตัวกับแม่ของนิรา
“ไม่ได้หรอกค่ะ ยังไงการให้เกียตริก็ถือว่าเป็นสิ่งที่ควรทำอันดับแรก แม่เรียกคุณเสือแล้วกันนะคะ” เสือรู้แล้วว่านิราเหมือนใคร ไม่ใช่แค่หน้าตาที่แอบคล้ายกัน แต่นิสัยนี่ถอดแบบกันมาเปะๆ
“ครับ พรุ่งนี้ผมจะให้คนมาทำบ้านนะครับ อยากได้แบบไหนเป็นพิเศษไหมครับ ส่วนที่อยู่ที่นู้น ผมจะให้ไปอยู่ที่คอนโดนะครับ มันสะดวกกว่าที่บ้าน เดี๋ยวแต่งงานแล้วผมจะคุยกับนิราอีกทีว่าจะเอายังไง”
ไม่มีใครตอบคำถามเสือเลย มีเพียงรถที่ขับออกไปอย่างทุลักทุเล จริงๆ จะขายเลยก็ได้นะที่ตรงนี้ มันแทบจะไม่มีประโยชน์เลย แถมยังห่างไกล เก็บไว้ก็ทำเง
