เหม่ยเสี้ยวที่ลอยตัวแล้ว กลับมาเป็น เหมยฮวา หรือดอกเหมย ออกเดินทางร่อนเร่ไปตามเส้นทางเล็กๆในภูเขา จำได้แค่เพียงทิศทางที่จะกลับเมืองหลวงเท่านั้น ขอแค่ตามดาวเหนือไปเหมยฮวาไม่หลงแน่นอน
(ต่อไปขอเปลี่ยนชื่อเรียกเป็นเหมยฮวา)
เหมยฮวาเดินเท้าข้ามภูเขา ด้วยความที่ถอดเสื้อผ้าและรองเท้ารวมถึงเครื่องประดับไว้กับศพหมดแล้ว รองเท้าที่มีเพียงคู่เดียวจึงไม่ได้สวมอะไรแล้ว โชคดีที่เดินจากจุดทิ้งศพเหม่ยเสี้ยวไม่นานก็เจอบ้านชาวป่า เหมยฮวาเลยได้ขอหยิบยืมเสื้อผ้าป่านตัวโคร่งมาโดยพละการ
เหมยฮวาสวมเสื้อทับชุดสีขาวของตนเอง ยิ่งมืดแล้วอากาศรอบด้านยิ่งหนาวเพราะยังไม่ลงจากเขา ซ้ำเหมยฮวายังต้องทนเดินในภูเขาไปเรื่อยๆจนกว่าจะถึงเมืองหลวง เรื่องที่แม่นางเหมยฮวาจะไปที่ร้านชายาสวรรค์คงส่งไปถึงหานตงแล้ว แต่เหมยฮวากำลังคิดว่าหากไปปรากฏตัวเร็วเกินไป ฟางอ๋องอาจจะสงสัยได้
ว่าแล้วเหมยฮวาก็ตัดสินใจเดินกลับลงใต้ แต่เยื้องไปทาง
