“ข้าขอโทษ เหมยเอ๋อร์ ช่วยคุยกับข้าหน่อยได้มั้ย” เสียงออดอ้อนดูไม่สมชายชาติทหารเลยสักนิดของอ๋องเขียว บ่งบอกว่าเหม่ยเสี้ยวนั้นอยู่ในอารมณ์ไหน
หากเป็นปกติอ๋องเขียวคงไม่คิดจะง้อใครอยู่แล้ว แต่เหม่ยเสี้ยวนั้นกลายเป็นหญิงในดวงใจของเขาไปเสียแล้ว ดังนั้นเขาเลยไม่อาจจะปล่อยให้นางโกรธเขาไปได้นานกว่านี้
ชายหนุ่มแถบนี้ มีแต่คนหวังจะครอบครองตัวนาง เขาเกรงว่าหากปล่อยทิ้งไว้มีหวังเขาต้องหลุดจากผู้เข้าชิงหัวใจนางแน่ๆ แม้ว่าฮองเฮาจะออกปากไปแล้วก็ตามที ใจเขาก็ไม่ได้อยากจะยึดนางไว้เพียงร่างกาย ความโลภมากมันทำให้อยากได้ทั้งหมดของหัวใจนาง
“เหมยเอ๋อร์ ข้าไม่ได้คิดจะบีบบังคับเจ้าเลยสักนิด เหตุที่ข้าปิดบังก็เพราะเช่นนี้ ข้าไม่คิดว่าฮองเฮาจะทรงเสด็จมาที่นี่ ” เหม่ยเสี้ยวรู้ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ จริงๆเขาจะบีบบังคับเธอไปเลยก็ได้ แต่เหมือนเขาจะโลภมากกว่านั้น ...โลภให้เยอะๆนะคุณชาย!!
“จริงๆข้าเคยขอพระราชทานสมรสกับเจ้
